Mit i muzyka w koncepcji Eero Tarastiego w książce Myth and Music: A Semiotic Approach to the Aesthetics of Myth in Musical reconstruction.

Dla kogo powinien pisać dziennikarz muzyczny? Czyje interesy odgrywają najistotniejszą rolę w wyważaniu tekstu krytycznego? Jak bardzo można dać się ponieść metaforze, konstruując autorską wypowiedź? Na te i wiele innych pytań próbowali odpowiedzieć uczestnicy warsztatów „Krytyka w praktyce", organizowanych przez Fundację Malta oraz Fundację Meakultura w ramach tegorocznej edycji festiwalu Nostalgia.

Co można robić, gdy słońce niemiłosiernie grzeje, zna się ranczo gdzieś na pustyni i masę mniej lub bardziej utytułowanych muzyków, a do tego samemu ma się już ugruntowaną pozycję i rozpoznawalność? Pustynne sesje – piasek, wiatr i kaktusy Kalifornii.

Epokę klasycyzmu można określić mianem epoki koncertu instrumentalnego. Wyrosłe z idei concerto grosso koncerty solowe pod koniec XVIII wieku przeżywają swój pełny rozkwit. Koncerty pisano na wszystkie możliwe instrumenty, lecz dwoma głównymi były fortepian i skrzypce.

XVIII w. w muzyce to czas formowania się oraz stabilizowania nowych stylów i gatunków w muzyce. Idea klasycznego dążenia do harmonii, proporcji i doskonałości znalazła swoje odzwierciedlenie również w muzyce, a co za tym idzie – w formie koncertu solowego.

W 1939 roku rozpoczęła się wojna, a wraz z nią zmienił się pejzaż dźwiękowy całej Polski. Niektóre dźwięki zupełnie zniknęły, inne przeszły do ukrycia, a w ich miejsce pojawiły się nowe. Radio stało się dźwiękiem zakazanym.

Podróże od zawsze fascynowały artystów: zapierające dech w piersiach krajobrazy, zapach orientalnych potraw i zderzenie z innymi kulturami bardzo często były katalizatorami dla nowych pomysłów i inspiracji. Najwcześniejsze przykłady takich utworów sięgają już średniowiecza!

Byłoby wspaniale, gdyby można było napisać po prostu – wprowadzenie syntezy sztuk do muzyki zawdzięczamy Wagnerowi, którego dzieło kontynuowano, co doprowadziło do powstania musicalu i filmu dźwiękowego. Nie można jednak tak napisać, bo historia muzyki nie jest aż tak linearna...

Fenomen muzycznej intertekstualności – zjawiska polegającego na obecności muzyki w muzyce i wszelkich międzydziełowych relacji się na poziomie tekstowym – w swym zasadniczym znaczeniu opiera się na zjawisku przenikania, dyfuzji oraz relacji. Muzyka będąca tą dziedziną sztuki, w której wewnętrzne i wzajemne odniesienia obecne były niemal od zawsze, stanowi szczególne pole, w którym owo przenikanie pełni często znaczącą, a niekiedy nawet kluczową rolę. 

W jaki sposób upowszechnienie technologii internetowych wpływa pracę dziennikarzy i krytyków muzycznych?