„Szorujemy chyba po dnie piekła”, powiedziała moja dziewczyna gdzieś w połowie „in vain” Georga Friedricha Haasa, które odsłuchiwałem sobie na rozgrzewkę przed polską premierą; spojrzałem na nią dziwnie, bo sam czułem się jak Magellan, przed którym wyłaniają się, jedna za drugą, wyspy nowego świata. Wyspy, oczywiście, spektralne. Wyrafinowane, pełne halucynacyjnego przepychu, harmonie. Jak dla mnie ta parada wspaniałości mogłaby trwać nie 70 minut, bo tyle zwykle zajmuje wykonanie najsłynniejszego dzieła Haasa, a 4 godziny.

Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy muzyką a środowiskiem akustycznym występują skomplikowane związki i zależności. Od lat w muzykologii prowadzone są interdyscyplinarne badania związków muzyki z literaturą, sztukami pięknymi, nowymi technologiami, konkretnymi prądami politycznymi i wieloma innymi dziedzinami ludzkiej aktywności. Wciąż niewiele jest jednak prac, które poruszałyby zagadnienie związków muzyki z pejzażem dźwiękowym.

Pierwsze głosy o śmierci jazzu słychać było już w 1969 roku. Tymczasem w Polsce w roku 2018 roku funkcjonuje kilkadziesiąt klubów jazzowych i organizowanych jest około 150 festiwali. Oznacza to, że statystycznie co dwa, trzy dni rozpoczyna się w naszym kraju kolejny festiwal jazzowy...

Andrzej Chłopecki – wybitny krytyk muzyczny, niezrównany propagator muzyki współczesnej i jej oddany wielbiciel, miał też w swoim aktywnym życiu zawodowym wiele związków z festiwalami. Sam brał udział w programowaniu kilku z nich, stworzył też własny, z którego był szczególnie dumny...

Audio branding, czyli dźwiękowe budowanie tożsamości i świadomości marki, jest podejściem wykorzystującym unikatowe, opatentowane dźwięki i muzykę, aby przekazać esencję i wartości marki. Tworzy spójny system dźwiękowy łączący ludzi z marką na głębszym poziomie. Dzieje się tak dlatego, że dźwięk, gdy jest stosowany prawidłowo, ma zdolność nie tylko do dostarczania wyraźnego przekazu brandingowego, ale również jego wzmocnienia.

Muzykę klasyczną można zaobserwować w kampaniach reklamowych różnego rodzaju produktów, np. Marsza Tureckiego Wolfganga Amadeusza Mozarta użyto do spotu papieru toaletowego Foxy[2], La Campanella Nicolo Paganiniego pojawiła się w tle dla serka Président[3], IV część IX Symfonii „Z nowego świata” Antonina Dworzaka dla suplementu diety Verdin Complexx[4] natomiast pierwsza część koncertu Zima z Czterech pór roku Antonio Vivaldiego dla Audi Q5[5]. Jednak są to sytuacje jednostkowe, dopasowane do konkretnej kolekcji lub modelu, a nie utożsamiane z konkretną marką. 

„To, że wieczne pióra, pędzle i dłuta doprowadziły niewątpliwie do notebooków, 3D, skanerów i modemów nie znaczy bynajmniej, że trzeba "tradycyjnej sztuce" płacić jakieś niby należne trybuty: ciekawszym zajęciem jest definiowanie i dywagowanie nad teraźniejszością i przyszłością, czyli w naszym wypadku tworzeniem się i charakterem "kultury technicznej", w której żyjemy i w której na pewno będą żyć nasze dzieci i wnuki."

Chcemy tak grać, by nie czuć się nie tylko kompozytorami, ale nawet wykonawcami. Zrzekamy się praw autorskich do swoich nagrań. Uważamy, że są one własnością publiczną.

Najważniejsza dla Hugo opozycja: wnętrze – zewnętrze jest kluczem do zrozumienia postaci Trybuleta. Na zewnątrz Trybulet jest tylko schorowanym, garbatym błaznem, który nienawidzi króla, panów, ludzi w ogóle, jest zgorzkniały, zgryźliwy,  pełen nienawiści. Wewnątrz jest czułym, opiekuńczym ojcem, wrażliwym mężczyzną, który ma tylko córkę i NIC poza nią.

Tytułowy plagiat, sampling,  mashup, instrumentację i aranżację łączy fakt skorzystania z cudzego utworu we własnej działalności twórczej. Dla dokonania oceny „autorsko-prawnej” tych zjawisk konieczne jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy korzystanie dotyczy elementu, który stanowi przedmiot ochrony prawa autorskiego. Jeżeli jest chroniony, potrzebne jest uzyskanie zgody autora lub działanie w zakresie dozwolonego użytku lub domeny publicznej. Jeżeli nie jest – korzystanie z takiego elementu co do zasady nie prowadzi do naruszenia praw autorskich.