Proponuję w “Hyde Parku” odmienną formę rozważań muzycznych i zachęcam do (wnikliwego) wsłuchania się w znane wszystkim utwory, aby dostrzec kto i w jakim utworze „ukrył” fragmenty zaczerpnięte z kanonu muzyki poważnej.
Na początek bardzo popularny utwór „All by myself” znany z wykonania Céline Dion (skomponował go jednak amerykański muzyk Eric Carmen) – zawiera fragment II części (Adagio sostenuto) Koncertu fortepianowego nr 2 c-moll, op. 18 Sergiusza Rachmaninowa. Zatem posłuchajmy!
Koncert fortepianowy nr 2 c-moll, op. 18 S. Rachmaninow (od 1:58 bardzo wyraźnie słychać wykorzystany fragment utworu):
Dla porównania i przypomnienia wykonanie Céline Dion „All by myself”:
Kolejnym przykładem jest „Prelude: Happines – I’m So Glad” zespołu Deep Purple, który prezentuje improwizację wokół tematu „Szeherezady” Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Inspirację dziełem rosyjskiego kompozytora słychać już na wstępie.
„Szeherezada” N. Rimsky-Korsakow:
„Prelude: Happines – I’m So Glad” – Deep Purple:
Motyw zapożyczony z muzyki klasycznej pojawia się także w utworze „Angelica” brytyjskiego duetu Lamb. Tutaj artyści dosłownie cytują część utworu „Clair de lune” francuskiego kompozytora Claude’a Debussy’ego. Zwróćmy uwagę choćby na fragment, pojawiający się u Debussy’ego w 1:54 minucie nagrania i początek utworu „Angelica” grupy Lamb:
„Clair de lune” – Claude Debussy:
“Angelica” – Lamb:
Fragment Preludium c-moll nr 20 op. 28 Fryderyka Chopina wykorzystuje również amerykański piosenkarz Barry Manilow w piosence „Could It Be Magic”. Pierwsza minuta utworu wystarczy, by się o tym przekonać:
Preludium c-moll nr 20 op. 28 – F. Chopin:
„Could It Be Magic” – B. Manilow:
Można by tak wymieniać jeszcze wiele podobnych przykładów, jednak chciałabym zaprezentować utwór „We Can Work It Out”, który przykuł moją uwagę. Oryginalna wersja utworu należy do zespołu The Beatles, jednak w obrębie naszych rozważań interesujące jest przede wszystkim wykonanie tego utworu przez zespół Deep Purple. W przeciwieństwie do powyższych kompozycji artyści nie cytują dosłownie muzycznych fragmentów, ale wprowadzają aranżacje. Tutaj bowiem następuje apogeum zapożyczeń – wykonanie Deep Purple, piosenka ‘beatlesów’ i rockowa interpretacja motywów z II części (Allegretto) VII Symfonii A-dur op. 92 Ludwika van Beethovena oraz Uwertura-fatnazja Romeo i Julia Piotra Czajkowskiego. Taka kompilacja wydaje się sporym zamieszaniem, ale na szczęście kontrolowanym i, przyznajmy, godnym uwagi.
The Beatles – We Can Work It Out (wersja oryginalna):
Beethoven – VII Symfonii A-dur op. 92:
Czajkowski – Uwertura-fatnazja Romeo i Julia:
Deep Purple – “Exposition/ We Can Work It Out” (ostateczna wersja, czyli rockowa interpretacja (Beatlesów, Beethovena, Czajkowskiego):
Jak już wspomniałam, powyższy przykład nie jest dosłownym cytatem, lecz aranżacją, a nawet przearanżowaniem, czyli zupełną zmianą charakteru utworu, (tutaj: kilku), połączonych w nową spójną kompozycję. Uważam jednak, że umieszczenie go właśnie w tym artykule jest odpowiednim krokiem do tego, by wspomnieć jeszcze o stylizacjach związanych z repertuarem muzyki klasycznej, a nawet adaptacjach całych dzieł. Takich przykładów znamy znacznie więcej, oczywiście na obszarze różnych gatunków muzyki. Niektóre z nich są bardziej udane, a inne zasługują na miano tandetnych, jednak inspiracje konkretnymi dziełami, czy też typowe dla muzyki klasycznej instrumentarium cieszą się od lat ogromnym zainteresowaniem.
Zaproponowane przeze mnie zestawienie utworów pozostawiam więc do swobodnej oceny według indywidualnych upodobań.
