Irmina Trynkos to 28-letnia skrzypaczka pochodząca z Radomia, uważana za jedną z najgorętszych i najbardziej obiecujących postaci europejskiej sceny muzyki poważnej. Jej znakiem rozpoznawczym, oprócz burzy długich brązowych włosów, jest żywy i pełen niewymuszonej wirtuozerii styl. Niebanalnej artystce towarzyszy równie niebanalny instrument – skrzypce Jacoba Stainera z 1670 roku.
Radomianka z łatwością przeszła wszystkie szczeble edukacji muzycznej: swój warsztat kształciła w Konserwatorium Muzycznym w Kijowie, w salzburgskim Mozarteum, USC Thornton School of Music w Los Angeles i w Royal Academy of Music w Londynie. Stale współpracuje z organizacjami charytatywnymi i propagującymi muzykę klasyczną a zwłaszcza nowe, nieznane jeszcze talenty. To zamiłowanie zarówno do muzyki nieznanej, zapomnianej, jak i muzyki nowoczesnej towarzyszy szeroce zróżnicowanemu repertuarowi standardowemu, który zawiera wszystkie najważniejsze koncerty, od Bacha do Szostakowicza[1], czytamy na stronie internetowej artystki.
Obserwując doniesienia prasowe i recenzje dowiadujemy się, że Irmina już teraz jest uważana w Europie (a w szczególności na Wyspach) za gwiazdę dużego formatu. Od czasu występu wraz z orkiestrą Neeme Järvi’ego na Festiwalu im. Dawida Ojstracha w Odessie w 2008 roku koncertowy terminarz Irminy pęka w szwach – Wigmore Hall, Shanghai Concert Hall czy Queen Elizabeth Hall to tylko niektóre ze światowej sławy sal koncertowych, w których prezentowała swoje umiejętności. 2011 rok przyniósł także młodej skrzypaczce kontrakt z wytwórnią płytową NAXOS.
Irmina Trinkos współuczestniczy w projektach czołowych postaci brytyjskiej sceny muzycznej. Wynikiem współpracy z londyńską Royal Philharmonic Orchestra były opracowywane w marcu 2011 r. Rapsodia i Koncert na skrzypce i orkiestrę Ignatza Waghaltera, kompozytora polskiego pochodzenia tworzącego w Europie lat 30-tych.
Te i inne kompozycje, określane przez muzykologów mianem fenomenalnych w swym liryzmie, zdają się wciąż pozostawać w cieniu tych innych, słynnych i słyszanych na każdym kroku szlagierów przedwojennej muzyki poważnej. Oprócz muzyków londyńskich i Irminy, zafascynowanej wszystkim co wartościowe, lecz nieznane, w projekt zaangażował się także wnuk kompozytora.
Miejmy więc nadzieję, że planowana na jesień 2012 roku publikacja będzie punktem przełomowym nie tylko w karierze nagraniowej Irminy Trynkos – już czas, by twórczość Waghaltera odżyła na nowo.
Ignatz Waghalter, źródło: www.waghalterproject.com
Więcej na stronach:
https://www.irminatrynkos.com
https://www.waghalterproject.com
—————————————
[1] Opublikowane na stronie https://www.irminatrynkos.com/polski/O_ARTYSTCE.html
