Danger music to specyficzny nurt muzyczny, będący zarówno postmodernistycznym przejawem buntu wobec samego konstruktu muzyki, jak i performatywną ekspresją muzyczną. Cechuje go możliwość wystąpienia niebezpieczeństwa dla wykonawcy lub odbiorcy. Łączy w sobie zazwyczaj elementy brzmienia typu noise, hardcore, industrial, a charakterem oscyluje w przestrzeni muzyki eksperymentalnej (w bardzo bezpośrednim znaczeniu tego sformułowania). Hanatarash, czyli japoński zespół muzyczny, znany z ekstremalnych i często niebezpiecznych dla artystów oraz publiki występów nie jest twórcą danger music, ale uznawany jest za wzorcowy tego przykład.
Utwory i koncerty japońskiego zespółu założonego w roku 1984 były wyjątkowo głośne. Hanatarash z liderem o pseudonimie Yamataka Eye posługiwali się hałaśliwymi przedmiotami (takimi jak wierkarka) jako instrumentami muzycznymi. Swoje kompozycje wypełniali przeraźliwymi krzykami oraz rzucaniem, kopaniem, niszczeniem rozmaitych obiektów.
Fenomen tkwi jednak przede wszystkim w występach na żywo, które słynęły z wyjątkowej brutalności i zawierały elementy realnego ryzyka. Na ich podstawie powstało wiele barwnych historii. Podczas jednego show Yamataka Eye o mało nie odciął sobie nogi piłą mechaniczną, którą miał zawieszoną na plecach, ale szczęśliwie skończyło się jedynie na zranieniu. Innym razem przecinał martwego kota. Jeszcze innym wjechał buldożerem do klubu, dewastując oczywiście przy tym całe pomieszczenie, co stało się ostatecznie najbardziej ikonicznym i rozpoznawalnym koncertem zespołu. Jest również historia o tym, że w trakcie występu performer miał zamiar rzucić koktajl mołotowa w kierunku publiki, ale został przed tym powstrzymany. Niedługo po tym wydarzeniu koncerty Hanatarash zostały zawieszone i już z mniej dzikimi pomysłami muzycy powrócili do występowania w 1990 roku.
Występy oraz sama muzyka były psychodeliczne i przepełnione agresją. Ludzie przychodzili na koncerty być może zmotywowani ciekawością, być może chęcią odczucia wzmożonej adrenaliny. Ze względu na to, co działo się podczas występów, zdarzało się, że musieli podpisywać klauzulę o świadomości ryzyka i możliwości odniesienia obrażeń.
Zespół w opinii wielu funkcjonuje jako jeden z najbardziej niebezpiecznych w historii, a Yamataka Eye za swoją wizję artystyczną w rozmaitych środowiskach jest przypominany po dziś dzień.
Źródła:
- B. Bailey, danger music: the scores of dick higgins (dostęp: 01.12.2021).
- Japan’s Most Dangerous Band (dostęp: 02.12.2021).
- L. Dayman, Hanatarash: The Story of Japan’s Most Dangerous Band (dostęp: 01.12.2021).
- T. Taylor, Hanatarash, the most dangerous band of all time (dostęp: 01.12.2021).
Partnerem Meakultura.pl jest Fundusz Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS
