Pod koniec bieżącego roku we włoskiej wytwórni płytowej Stradivarius ukaże się płyta o sugestywnym tytule Close Thine Eyes. Ta angielska fraza została zaczerpnięta z duetu Henry’ego Purcella (1659-1695), głównego bohatera płyty. Oprócz jego utworów na nagraniu znajdą się sonaty i popularne w Anglii wariacje ze stałym basem (tzw. ground) skomponowane przez innych XVII-wiecznych twórców związanych z dworem angielskim: Johna Bannistera, Godfreya Fingera oraz Antony’ego Poole. Dzięki temu płyta pozwoli odtworzyć atmosferę i upodobania muzyczne epoki, w której tworzył Purcell. Wykonawcami będą: polska sopranistka Joanna Klisowska, Peter Kooij, bas światowej sławy koncertujący m.in. z Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale i Bach Collegium Japan, a także artyści włoscy – Lorenzo Feder (klawesyn, pozytyw), Cristiano Contadin (viola da gamba) i Pietro Prosser (lutnia barokowa i teorba). Warto dodać, że część kopii manuskryptów lutniowych z muzyką Purcella i Bannistera znajduje się w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu.
Płyta jest najnowszym projektem artystycznym z udziałem Joanny Klisowskiej – wokalistki urodzonej i wykształconej we Wrocławiu. Swą edukację muzyczną śpiewaczka rozpoczęła od gry na skrzypcach, a potem podjęła studia wokalne w klasie Barbary Ewy Werner. Ukształtowała ją przede wszystkim muzyka baroku. Klisowska ukończyła kurs śpiewu barokowego pod kierunkiem Claudine Ansermet w Mediolanie oraz studia podyplomowe w Musikhochschule Trossingen na Wydziale Muzyki Dawnej pod kierunkiem Christiana Hilza i Marii Cristiny Kiehr. Brała udział w licznych kursach wykonawstwa muzyki baroku, gdzie miała okazję pracować pod kierunkiem takich specjalistów w dziedzinie baroku jak Gloria Banditelli, Peter Kooij, Barbara Schlick, Linde Brunmayr-Tutz, Jesper Christensen.
Śpiewaczka ma w swoim repertuarze zarówno powszechnie znane kompozycje Claudio Monteverdiego, Jana Sebastiana Bacha, Jerzego Fryderyka Haendla czy Wolfganga Amadeusa Mozarta, jak i muzyczne rarytasy – Missa dei Filii i Responsoria Jana Dismasa Zelenki czy Magnificat Michała Żebrowskiego. Mimo że wokalistka skupia się na repertuarze barokowym i klasycznym, to jednak stara się do niego nie ograniczać. Interesuje ją muzyka francuska XIX wieku, pieśni Claude’a Debussy’ego czy Gabriela Faure, a nawet twórczość współczesna (m.in. rola Titanii z opery A Midsummer Night’s Dream Benjamina Brittena). Prywatnie ceni przede wszystkim wykonywanie muzyki sakralnej. Współpracuje stale z pianistą i dyrygentem Filippo Faesem.
Quia Respexit z Magnificatu J.S.Bacha – z Collegium 1704 pod batutą Václava Luksa — Festival d’Ambronay – koncert inauguracyjny:
Artystka od wielu lat wiąże swoje życie z Włochami, gdzie współpracuje z takimi zespołami jak Il Canto di Orfeo, Divina Armonia, Mitteleuropea Orchestra Barocca, Bolzano Baroque Ensemble czy La Verdi Barocca. Na bogatej mapie festiwali, w których uczestniczy, znalazł się m.in. Mediolan (Musica e Poesia a S. Maurizio, Festival Internazionale di Danza e di Musica Antica), Florencja (Settembre in Musica), Brescia (Settimane Barocche) oraz Bolzano (Musica Antiqua). Śpiewaczka od dwóch lat pełni także rolę jurora w Concorso Internazionale di Musica Antica odbywającym się w Pienzy (Włochy).
Repertuar Klisowskiej świadczy o głębokiej znajomości muzyki włoskiej. Wykonuje ona zarówno utwory Alessandro i Domenico Scarlattiego, jak i kompozycje mniej znanych kompozytorów XVI i XVII wieku, takich jak Pietro Lappi, Bernardo Pasquini, Ercole Porta czy Francesco Antonio Bonporti.
Francesco Antonio Bonporti, Placidi Zefiri z motetu Ite molles ite flores, Ensemble Ricreation d’ Arcadia, dyr. Takashi Watanabe, ORF Alte Musik:
Wraz z Gianluca Capuano i zespołem Il Canto di Orfeo Klisowska realizuje nagranie wszystkich oratoriów Giacomo Carissimiego oraz Luigiego Rossi. Włoscy krytycy pisali o jej występach m.in.:
Sopranistka w świetnej formie, potrafi połączyć dojrzałość techniczną, walory głosowe i ekspresję, zdolnosci, które mogły się w pełni objawić w ariach, recytatywie i Alleluja z motetu Exultate, iubilate, stanowiąc doskonałą okazję do zaprezentowania zdolności wirtuozowskich i interpretacyjnych artystki [1].
Nie pozostawiająca nic do zarzucenia biegłśćc techniczna, plastyczność w zgodzie z tekstem, Joanna Klisowska wyrafinowana w najwyższym stopniu, zdolna do przejrzystych i świetlistych brzmień [2].
Artystka koncertuje także w Polsce. Chętnie wraca przede wszystkim do rodzinnego Wrocławia i bierze udział w tamtejszych festiwalach związanych z muzyką dawną: Wratislavia Cantans, Forum Musicum, Maj z Muzyką Dawną oraz Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej. Współpracuje także z poznańską orkiestrą barokową Accademia dell’Arcadia i brała udział w Festiwalu Haendlowskim współorganizowanym przez ten zespół. Wokalistka nie stroni także od eksperymentów. Świadczy o tym jej występ podczas festiwalu muzyki współczesnej Musica Electronica Nova w 2005 roku i uczestnictwo w koncercie stworzonej w Studiu Kompozycji Komputerowej tamtejszej Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Jest bardzo otwarta na międzynarodowe kontakty z artystami – m. in. Claudio Astronio, Gianluca Capuano, Marcusem Creedem, Robertem Kingiem, Bartholdem Kuijkenem, Markiem Toporowskim – oraz zespołami – czeskim Collegium 1704, niemieckim Immortal Bach Ensemble i SWR Stuttgart Vocal Ensemble. Owocem tej współpracy są płyty: m.in. niedawno odkryte Oratorium Musicum Der Mensch ein Gottesmörder Leopolda Mozarta nagrane dla włoskiej wytwórni Amadeus (Włochy) wraz z Bolzano Baroque Ensemble pod kierunkiem Claudio Astronio oraz motety F. A. Bonportiego nagrane dla austriackiej ORF (Alte Musik) z japońskim zespołem Ricreation d’Arcadia oraz dopiero co zarejestrowany materiał dźwiękowy – Hans Werner Henze – Orpheus behind the Wire z SWR Stuttgart Vocal Ensemble pod kierunkiem Marcusa Creeda.
Działaność Joanny Klisowskiej pokazuje, że można z sukcesem funkcjonować na pograniczu dwóch kultur – polskiej i włoskiej [3].
Strona internetowa artystki: https://joanna.klisowska.art.pl/
———————————————
[1] In ottima forma la soprano, che sa coniugare maturità tecnica con potenza vocale e notevole espressività, doti che probabilmente hanno trovato nelle arie, nel recitativo e nell’Alleluia del motetto „Exultate, Iubilate” ottima occasione di svelare appieno le sue capacità virtuosistiche ed interpretative. Nicoletta Redolfi, “L’Adige”, tłum. Agnieszka Szatan.
[2] […] agilità sempre impeccabili, plastica nell’aderenza del testo; Joanna Klisowska estremamente raffinata e capace di sonorità diafane e luminosissime. E. Campagna, “L’Adige”, tłum. Agnieszka Szatan.
[3] Joanna Klisowska dziękuje Mariuszowi Trojanowskiemu za zebranie materiałów związanych z jej działalnością artystyczną, które pomogły w stworzeniu tego artykułu.
