Partytura gestu… O historii notacji tańca
Ruch, taniec opisać można na wiele sposobów, od schematycznej charakterystyki, dokładnej analizy, po poetyckie metafory. Jak jednak zapisać go tak, by udało się czytać następujące po sobie gesty, kombinacje różnorakich póz i kroków i na podstawie tego zapisu odtwarzać je, przekazywać, wizualizować? Problem ten nurtował teoretyków i mistrzów tańca przez wieki, zmuszając do poszukiwań uniwersalnego środka zapisu tańca, który oddawałby w pełni jego kształt w czasie i przestrzeni. W jaki więc sposób – i czy w ogóle – da się utrwalić ruch?
