„Welcome to Japan!”. O obrazach Japonii i Japończyków w amerykańskim teatrze muzycznym i musicalu
Symbolicznym początkiem dla wprowadzenia tematu japońskiego do kultury popularnej stał się rok 1885 i londyńska premiera opery komicznej Gilberta i Sullivana pt. Mikado. Dzieło zyskało sobie pod koniec XIX w. status kultowego – podczas pierwszej realizacji wystawiano je w stolicy Imperium Brytyjskiego łącznie 672 razy, bijąc rekordy popularności.
Toshio Hosokawa – akordeon – samooddychające shô
Język twórczy, sposób prowadzenia narracji czy kreowana ekspresja w kompozycjach twórców japońskich są bardzo interesujące. Dobrym tego przykładem jest jeden z czołowych, współczesnych kompozytorów – Toshio Hosokawa. Jak pisze Grzegorz Filip: „Muzyka, którą tworzy Toshio Hosokawa, w pełnym tego słowa znaczeniu poważna, zbliża się do minimalizmu, ale jednak zupełnie inny to minimalizm i bogatszy od tego, co kojarzy się z owym pojęciem”[1].
Trzy bębny i flet – rola muzyki w "teatrze tradycyjnym" „no"
Powstały około 650 lat temu teatr „nō” jest jednym z najstarszych japońskich widowisk tradycyjnych, a w 2001 roku został wpisany na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO. Na grę aktorów oraz przebieg akcji bezpośredni wpływ ma muzyka. Sztuka wystawiania teatru „nō” jest kultywowana od wieków przez pięć japońskich rodów. Terminu “teatr” używa się umownie na potrzeby europejskiej terminologii.
„Gagaku” i „Budo” w krakowskim Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Od lat 20. XX wieku na mapie Tokio widnieje wielki, zielony obszar. Ulokowany jest on w sercu ponad trzynastomilionowej pod względem liczby mieszkańców metropolii, w dzielnicy Shibuya. To Meiji Jingu – kompleks świątynno-parkowy ufundowany na cześć cesarza Meiji oraz jego małżonki, cesarzowej Shōken. Japończycy wierzą, że ich dusze zamieszkują to miejsce. Para cesarska odegrała w Japonii szczególną rolę. To za ich czasów, po 250 latach alienacji, Japonia otworzyła się na świat. Towarzyszył temu szybki rozwój gospodarczy oraz rosnące znaczenie kraju na arenie międzynarodowej.
Muzyka, moja miłość. Muzyczne wyspy Japonii
Muzyka japońska kojarzy nam się głównie z buchającą romantyzmem ścieżką dźwiękową do filmów anime. Jakie jeszcze muzyczne osobliwości kryje w sobie ten niesamowity, egzotyczny kraj? Czy wytworzony został już muzyczny most łączący Polskę i Japonię? Zapraszamy do lektury!
Toru Takemitsu Composition Award – w hołdzie japońskiemu kompozytorowi
Toru Takemitsu Composition Award to najsłynniejsza nagroda kompozytorska w Japonii. Jej pierwsza edycja odbyła się rok po śmierci inicjatora konkursu, Toru Takemitsu, w roku 1997. Ten międzynarodowy konkurs dla młodych kompozytorów ma bardzo ciekawą i niecodzienną formułę związaną ze sposobem oceniania.
Bach Collegium Japan
Collegium Japan to tokijski zespół specjalizujący się w wykonawstwie muzyki ery baroku na historycznych instrumentach. Collegium zostało założone przez Masaaki Suzuki w 1990 roku i od tego momentu jest przez niego prowadzone.
„Harpsichorduo”. Nowa płyta japońsko-polskiego duetu klawesynowego
W nowościach wydawniczych firmy fonograficznej DUX ukazała się ostatnio płyta „Harpsichorduo”. Rzeczone duo klawesynowe tworzą Elżbieta Stefańska i Mariko Kato. Panie zdecydowały się na rejestrację repertuaru niesamowicie klasycznego. Jest to bardzo śmiałe posunięcie w świecie muzyki dawnej, który od jakiegoś czasu bazuje na egzotycznych odkryciach.
Chopin w Japonii. O współczesnych gustach muzycznych Japończyków i ich miłości do Polskiego Kompozytora
Relacja z Japonii. O muzycznych gustach Japończyków oraz dlaczego w Kraju Kwitnącej Wiśni kocha się Chopina dowiecie się z refleksji pianistki Shizuki Okumura.
Płyta „Warsaw Philharmonic: Karol Szymanowski”
„Karol Szymanowski” to kolejny wspaniały album z serii „Warsaw Philharmonic” po nagrodzonym nagrodą Grammy „Penderecki conducts Penderecki vol. 1”.
