Michael Nyman i Peter Greenaway – postmodernistyczna synergia
Peter Greenaway i Michael Nyman mówią w tych samych językach. Pierwszym jest angielski, drugim – postmodernizm. Muzyka Nymana opływa teatralne, nierzeczywiste Greenaway’owskie kadry i wsiąka w obraz, stając się energią o tym samym kolorze. Dwaj artyści stworzyli piękny, niebezpieczny i niedostępny świat, w którym wszystko jest grą.
Sed Contra Ensemble i muzyka współczesna na Ukrainie
Festiwale muzyki współczesnej zdominowane są przez zachodnie zespoły, często z wieloletnim stażem, specjalizujące się w muzyce nowej. Tymczasem organizatorzy Poznańskiej Wiosny Muzycznej postanowili spojrzeć również w drugą stronę i zaprosić młody ensemble zza naszej wschodniej granicy. I był to doskonały wybór, bo koncert gości z Kijowa okazał się jednym z najlepszych wydarzeń tegorocznego festiwalu.
Wzór na piękno muzyki
Kakofonia, szumy, zgrzyty. Nie każdy dźwięk może być piękny, a przynajmniej nie od razu. Truizmem jest stwierdzenie, że muzyka w kontekscie nowego czasu nabiera nowego znaczenia. To, co ignorowane, z czasem może okazać się wartościowe, to, co szokujące – zaciekawia, a to, co brzydkie, drażniace czy nieprzyjemne zaczyna zachwycać.
Warsztaty krytyki muzycznej z Fundacją MEAKULTURA
Poznańska Wiosna Muzyczna stała się kolejną okazją do spotkania młodych krytyków w ramach warsztatów zorganizowanych przez Fundację MEAKULTURA. Zajęcia ze specjalistami od muzyki nowej, muzykologami, redaktorami magazynu „Glissando”, Krzysztofem Marciniakiem i Janem Topolskim odbyły się w dniach 29-30 marca w klubie festiwalowym – Tandem Studio. Jak na festiwal muzyki współczesnej przystało, również tematyka warsztatów skupiała się wokół najnowszej twórczości, a nawet muzyki przyszłości.
Przerwany koncert, niepreparowany fortepian
3 kwietnia podczas występu duetu ElettroVoce w ramach cyklu „Muzyka z prądem” doszło do przerwania koncertu. Interwencja Rektor Akademii Muzycznej i informacja, że nie chce ona dopuścić do preparowania koncertowego Steinwaya, uniemożliwiła prawykonanie kompozycji „Creation” Ryszarda Osady. W związku z zaistniałą sytuacją postanowiliśmy oddać głos osobom bezpośrednio w nią zaangażowanym.
16 lat piosenki w mojej głowie
„Przygotowuje tą piosenkę o papugach na konkurs piosenki w Mieroszynie. Ładna jest, ale wolałabym śpiewać piosenke Kaji >>Prawy do lewego<<, bo bardziej wesoła jest ale pan powiedział, że nie jest dla mnie odpowiednia pisałam w swoim kolorowym pamiętniku w roku 2001. Piosenka >>o papugach<<, to oczywiście >>Pod papugami<< Czesława Niemena, którą wybrał dla mnie nauczyciel muzyki, nieczuły na moje prośby o weselszy repertuar”.
Kari, czyli o wokalnych podróżach i przekraczaniu granic
KARI to wszechstronna artystka o wyjątkowym głosie, której muzyka oferuje wiele niecodziennych połączeń brzmieniowych. Została uznana przez dziennikarzy muzycznych za objawienie i nadzieję polskiej sceny alternatywnej.
Alex – zapomniana królowa funk rocka
Aleksandra Naumik była fenomenem na norweskiej scenie muzycznej lat 70., świeżym powiewem w branży popowej, artystką, której głos był w stanie podołać wszystkim wyzwaniom wokalnym.
Zadzierając z facetami
W ciągu dwóch lat od założenia zespołu wyprzedały bilety na kilka tras koncertowych w całej Europie, Japonii i Australii. W trakcie ledwie pięcioletniej kariery, współpracowały z takimi zespołami jak Ramones, Sex Pistols, Generation X czy Tom Petty and The Heartbreakers. Sprzedaż ich najpopularniejszego singla jest porównywalna do utworów Led Zeppelin lub ABBY.
Malice Mizer i J(apan)-goth
Poukładane i zhierarchizowane społeczeństwo japońskie dopuszcza jeden moment w życiu, kiedy można się wyszaleć. Zanim kobieta założy rodzinę i stanie się przykładną matką i żoną, a mężczyzna zacznie pracować dla utrzymania rodziny pojawia się okazja na kreację własnego, osobliwego świata. Strojom rodem z krainy iluzji oraz przeteatralizowanej konwencji b/ż-ycia towarzyszy specyficzny rodzaj muzyki inspirowany zachodnią subkulturą gotycką, przefiltrowanej jednak przez japońską wrażliwość. W Japonii w latach 90. pojawił się gotyk, a raczej… „Visual kei”.
