Sikorski vs. Wagner, czyli o tym, jak po raz pierwszy polska krytyka muzyczna zderzyła się ze sztuką i filozofią mistrza z Bayreuth
Rozpatrując konteksty, w jakich postać Ryszarda Wagnera pojawiała się w polskim piśmiennictwie muzycznym, można natknąć się na wiele kontrowersyjnych, jak sam bohater i jego sztuka, opinii, czy refleksji. W Polsce temat „Wagner” zagościł na dobre stosunkowo późno. O ile o perspektywach oglądu Wagnera przez autorów XX-wiecznych, mówi się wiele, o tyle zupełnie niewiele słyszy się o recepcji jego dzieła w XIX wieku. Niniejszy artykuł przedstawia czytelnikowi pierwszą polską wzmiankę o niemieckim kompozytorze, który z początkiem drugiej połowy XIX wieku był już jednym z najbardziej nośnych autorów, a który niemal nie istniał jeszcze dla Polaków. Autorem tej pierwszej próby przybliżenia Wagnera polskim czytelnikom jest jedna z najbardziej postępowych postaci ówczesnego życia muzycznego, która w swoim czasie uchodziła niemal za ikonę, a o której dziś mało kto pamięta. Był nią Józef Sikorski.
Conscious music
„Conscious music” jest pojęciem stworzonym w analogii do określenia „conscious Hip-Hop” (pol. „świadomy hip-hop”), jednego z gatunków hip-hopu, który skupia się przede wszystkim na problematyce społecznej.
Utwory z wideo Michaela Beila
Jako jeden z pierwszych twórców zaczął wykorzystywać równolegle audio i wideo. Jego styl jest jednolitą ewolucją, która pozwoliła na niezwykle wyrafinowane połączenie gestu, obrazu i dźwięku. Jednocześnie, w niezwykle interesujący sposób, odnosi się do tradycji: wykorzystując cytaty, odwołując się do tradycji wykonawczej czy remiksując własne utwory.
Śladami starożytnych instrumentów: idiofony na Cyprze, w Egipcie i Syro-Palestynie (cz.1)
Idiofony to instrumenty muzyczne wykonane z materiału o naturalnej sprężystości, określane również jako samobrzmiące. Stanowią one naturalne przedłużenie ludzkich kończyn i ich podstawową funkcją jest podkreślanie lub wzmacnianie rytmu.
Śladami starożytnych instrumentów: idiofony na Cyprze, w Egipcie i Syro-Palestynie (cz.2)
Muzyka starożytnej Syro-Palestyny w okresie grecko-rzymskim i bizantyjskim kształtowana była przez wiele tradycji. Należały do nich między innymi kultury: żydowska, fenicka, perska, grecka i arabska, a w każdej z nich występowały idiofony.
Muzyka jako proces i rozwój wewnętrzny w fenomenologicznych koncepcjach muzyki: Berleant, Dufrenne, Ingarden i Merleau-Ponty
Pytanie o esencję nigdy nie jest prostym pytaniem. Jaka jest esencja muzyki i jaka jest natura? Odnosząc się do tej kwestii, chciałabym zasugerować wyjaśnienie fenomenów muzycznych, zwracając uwagę na procesy, jakie stanowią muzykę oraz na te, jakie ona wzbudza.
Music as a Process and Self Development in Phenomenological Accounts of Music: Berleant, Dufrenne, Ingarden and Merleau-Ponty
The question of essence is never a simple questions. What is the essence of music and what is its nature? In addressing this issue I would like to turn various processes and suggest explaining musical phenomena through processes they are and the ones they give raise to.
Kanon XIX/XX: Kisielewski
Pod koniec życia wyraził żal, że stając się zwierzęciem politycznym, zaniedbał muzykę.
Brzydkie słowa, brudny dźwięk. Jak analizować relację komunikacyjną między muzykami a słuchaczami
Kultowy zespół street punkowy ze Szczecina The Analogs, słuchany zarówno przez skinheadów, jak i punków, śpiewał przed laty: „kiedyś na ślepo wierzyłem idolom, ale zmądrzałem i czas ich pochłonął. W życiu spotkałem ludzi nieżyczliwych. Spotkałem Oi! młodzież i jestem szczęśliwy (…). To tacy jak ja są esencją tych ulic i brudnych bram. W szarości tramwajowej potrafią wesoło spędzać wolny czas. To nasze ciężkie buty, to uśmiechnięte gęby, To wybryki chuligańskie, to wybite zęby. Czasem radośni a czasem wredni. To my Oi! młodzież idziemy tędy”.
Maestro – kilka uwag o muzyce w filmach Stanley'a Kubricka
Filmy Kubricka można postrzegać jako dzieła totalne (Gesamtkunstwerk). Słowo, obraz, muzyka, aktorstwo, ale także taniec i architektura są syntetyzowane w jego filmach, dając całość będącą czymś więcej niż tylko sumą poszczególnych części. Przywołane pojęcie syntezy sztuk było ważne dla niemieckich i francuskich romantyków, ale kojarzymy je przede wszystkim z osobą Ryszarda Wagnera. Czarodziej z Bayreuth chciał kontrolować wszelkie aspekty swego dzieła. Nie ograniczał się do komponowania, lecz także pisał libretta, reżyserował, wtrącał się w pracę scenografów i kostiumografów. Podobnie postępował Stanley Kubrick.
