Co może sprzedać Beethoven? O muzyce (nie)poważnej w reklamach
Jeśliby podzielić dzieła muzyczne pod względem form i gatunków, wyróżnilibyśmy wśród nich symfonie, koncerty, miniatury instrumentalne, pieśni i wiele, wiele innych. Inny podział – nieco bardziej radykalny i mogący budzić kontrowersje – zakładałby, że dzieła dzielimy na długie i krótkie. O jakim czasie jednak tutaj mowa? Czy półgodzinne dzieło jest długie czy zawstydzająco krótkie? Z perspektywy kompozytorów romantycznych półgodzinne mogły być ewentualnie ballady. Wagnerowskie monumentalia pokazują nam, że pół godziny dla dzieła muzycznego może stanowić zaledwie jego jedną dziesiątą. A jak postrzegamy muzykę dziś? Co pierwsze przychodzi nam do głowy, gdy słyszymy pojęcie współczesna muzyka? Najczęściej kojarzy nam się to z piosenkami, z muzyką popularną. Oprócz takiego rodzaju występuje także inny, nieco bardziej autonomiczny, choć będący zlepkiem i muzyki poważnej sprzed kilkuset lat i muzyki popularnej. Mało tego – dochodzą do tej mieszaniny dźwięki należące do „nikogo” – czyli gotowe sekwencje dźwięków dostępnych w bankach muzyki. Wszystko to składa się na nowopowstały gatunek – muzykę reklamową.
„Trzy akordy darcie mordy to jest właśnie punk” – minimalizm, witalizm i antyestetyzm muzycznej realizacji ideologicznych założeń ruchu.
Punk jest pojęciem wielowymiarowym. Z jednej strony jest postawą ideologiczną i życiową, gloryfikującą sprzeciw wobec wszelkim normom estetycznym i obyczajowym, kontestacją otaczającej rzeczywistości, wytykaniem nieprawidłowości w otaczającym nas świecie. Z drugiej strony punk to estetyka, kierunek artystyczny, twórczość ludzi z nim się identyfikujących, którego efektem jest przede wszystkim muzyka – punk rock (chociaż również realizuje się on między innymi w modzie czy sztukach plastycznych). Działalność artystów związanych z ruchem punk pełni funkcję manifestu artystycznego ale równocześnie jest nośnikiem punkowego „credo„.
Jak uczynić nieintencjonalne intencjonalnym? Refleksje o wychowaniu przy okazji pewnego koncertu
John Sloboda, światowy autorytet w dziedzinie psychologii muzyki, podkreśla, że głębokie przeżycie utworu muzycznego – jeśli wywarł on na odbiorcy duże wrażenie – nie wyczerpuje się jedynie na poziomie „emocjonalnym”. Konkretne reakcje uczuciowe, związane z momentami percepcji i recepcji, zostają „wbudowane w coś o wiele bardziej złożonego i wieloaspektowego”.
Muzyka ponad podziałami – historia Lili Marleen
Okres II Wojny Światowej to dla większości z nas biała plama w historii muzyki – niepisana granica, dzieląca kulturalny dorobek ludzkości na dwa rozdziały – przed i powojenny. Symbolem trwającej sześć długich lat degradacji sztuki stały się traumatyczne relacje artystów, którzy tak jak miliony niewinnych ludzi dotknięci zostali działaniem totalitarnego aparatu terroru.
Polski Czajkowski
Jest rok 1982 – umiera wybitny polski instrumentalista Andrzej Czajkowski. W testamencie, oprócz oczywistego podziału majątku, określa jasno przeznaczenie swoich szczątków doczesnych. Według dokumentu do ostatniej woli kompozytora należy przekazanie jego czaszki Royal Shakespeare Company z zaznaczeniem, że ma być używana jako rekwizyt w inscenizacjach szekspirowskiego Hamleta.
Muzyka z obrazem w tle. Elementy malarskie w myśli i twórczości współczesnych kompozytorów francuskich
W muzyce współczesnej korespondencja sztuk przybiera liczne i różnorodne postaci. Opierają się one często na bezpośredniej interakcji dwóch rodzajów tworzywa, jak ma to miejsce w przypadku muzyki filmowej, graficznej czy audiowizualnej. Równie interesujące bywają jednak przypadki, w których interakcja sztuk dokonuje się jedynie w wyobraźni, a jej efektem okazują się inspirujące pomysły twórcze czy koncepcje teoretyczne.
Postawa twórcza Dymitra Szostakowicza, czyli o tym, jak strach staje się kanonem nowej estetyki
Postać i dzieła radzieckiego kompozytora – Dymitra Szostakowicza (1906-1975), jednego z wybitniejszych twórców XX wieku, po dziś dzień budzą wielkie zainteresowanie, tak wśród badaczy jego twórczości, jak i w kręgu odbiorców jego muzyki, obecnej w repertuarze koncertowym na całym świecie. Można zadać pytanie – co tak naprawdę wpłynęło na tę popularność: wielki talent artysty, czy legenda życia stworzona przez okoliczności, w których tworzył?
Dlaczego nie ma wielkich kompozytorek?
Istnieje legenda mówiąca o tym, jak pewnego popołudnia Adam spał, a Ewa, z nudów, wycięła otwory w trzcinie i zaczęła „wydobywać dźwięki”. Adam obudził się i wrzasnął: „Przestań hałasować!”, za chwilę zaś dodał: „poza tym, jeśli ktokolwiek miałby to robić to nie ty ale ja”. Przytaczając tę historię w eseju Female pipings, Ethel Smyth rozpoczęła rozważania nad trudnościami, jakie napotykają kompozytorki w jej czasach.
Wpływ feminizmu na muzykologię – women's studies, gender i kobiety w muzyce
Feminizm i badania genderowe wywarły w latach 70-tych ogromy wpływ na muzykologię, czyli na dyscyplinę akademicką traktującą o muzyce. Pozwoliły one na całkowite przeformułowanie historii muzyki, miały ogromy wpływ na zrekonstruowanie obrazu kobiet w tej dziedzinie sztuki. Wiedza akademicka, kanon muzyczny i wieloletnie doświadczenia badawcze zostały zakwestionowane, dokonała się swoista rewolucja. Wszystko to za sprawą feminizmu.
Inspiracje Chopinowskie w muzyce rozrywkowej
„Mam talent” – program kontrowersyjny (choć z powodu promowania wątpliwych talentów smutnych dziewczynek) czasem potrafi zaskoczyć. Spośród tabunów niezrównanych artystów karaoke pojawił się mały diament – zespół Me, Myself and I. I choć finału nie wygrał, to zapadł w pamięci wielu, dzięki czemu ich debiutancka płyta stała się hitem w rankingach sprzedaży. Finaliści talent show nie zostali jednak jego laureatami, być może dlatego, że w finale zdecydowali się na zaprezentowanie aranżacji utworu Fryderyka Chopina. „Mazurek„ wypadł świeżo i atrakcyjnie, choć bardziej wtajemniczonym kojarzył się z dokonaniami Novi Singers, którzy wiele lat temu opracowali na głosy dokładnie ten sam utwór.
