Johna Lennona przedstawiać nie trzeba. Jeżeli znalazłaby się osoba, która nie wie, kim ten człowiek był to zapewne nie ma więcej niż 6 lat lub wychowywała się w leśnej pustelni. Lennona zna cały świat, jego życiem żyły miliony i mimo, że od jego śmierci minęło wiele lat wciąż pozostaje ikoną popkultury. Sam nieskromnie i wyzywająco twierdził, że The Beatles są popularniejsi od Jezusa Chrystusa. O Lennonie napisano już książki, a opowiedzenie jego historii na kilku stronach jest nie lada wyzwaniem. Warto jednak przedstawić Johna Lennona na podstawie tego, co sam pisał do swoich znajomych, przyjaciół, fanów i rodziny.
John Winston Lennon urodził się w Liverpoolu 9 października 1940 roku, jak mówiono w jego rodzinie, w czasie bombardowań. Drugie imię otrzymał na cześć Winstona Churchilla i dosyć często się nim posługiwał, również podpisując swoje listy jako Winston O’Boogie. Jego ojciec był marynarzem i był nieobecny przez większość życia Johna. Wychowywała go ciotka Mimi, siostra jego matki Julii, która wyszła ponownie za mąż i miała dwie córki. Z przyrodnimi siostrami John po śmierci matki nie utrzymywał stałego kontaktu, dopiero w latach 70-tych wymienił z Julią i Jackie kilka listów. Mimi kochała swojego siostrzeńca jak własnego syna, ale nie zmieniło to faktu, że trzymała go żelazną ręką; zresztą miała ku temu powody. Lennon był niezwykle niepokornym nastolatkiem, bywał też bezczelny, co przysparzało mu wielu kłopotów w szkole, za którą specjalnie nie przepadał. Nie był wybitnym uczniem, co było spowodowane jego lenistwem, a nie brakiem umiejętności, był ich świadomy i w dużej mierze miał się za geniusza. Od wczesnych lat była w nim pasja do tworzenia własnych tekstów, co zaowocowało wydawaniem przez niego własnoręcznie zrobionej gazetki – Daily Howl, którą ozdabiał własnymi rysunkami. W Daily Howl ujawniło się ogromne poczucie humoru Johna, nieprzeciętna pomysłowość i zamiłowanie do gier słownych, które nie opuszczało go do końca życia.
Już we wczesnych listach widać nastawienie Lennona na odniesienie sukcesu i zdobycia sławy. Gdy John oświadczył Mimi, że zamierza założyć zespół i grać rock and rolla ta nie była zachwycona, ale mimo to kupiła siostrzeńcowi pierwszą gitarę. Lennon nigdy nie uczęszczał na lekcje gry na żadnym instrumencie, wcześniej grywał trochę na harmonijce i banjo i, jak przystało na samouka, sam nauczył się grać na gitarze. Być może był to objaw wielkiego muzycznego talentu lub po prostu niezłomność w dążeniu do celu. Pomysł, aby założyć zespół zrodził się w głowie Johna, gdy ten miał zaledwie 15 lat. Długo z realizacją pomysłu nie zwlekał – zaangażował kolegów i powstało The Quarrymen. Jeden z pierwszych koncertów The Quarrymen dało na festynie, który miał się później okazać przełomem w karierze zespołu. John poznał wówczas Paula McCartneya i zaproponował mu dołączenie do zespołu. Początki zdawały się być tylko młodzieńczą zabawą i zwykłą fanaberią, ale jak się później okazało, był to sposób na życie Johna i jego kolegów. Później do zespołu dołączył George Harrison, a w 1960 roku zmieniono nazwę na The Beatles.
Początki kariery The Beatles rozwijały się w dwóch miejscach – Liverpoolu i Hamburgu. John od początku miał się za lidera grupy, co wydawało się dla niego oczywiste zarówno z racji wieku (był najstarszy) jak i tego, że to on był pomysłodawcą powstania zespołu. Początki The Beatles nie były łatwe. Żadna wytwórnia nie była zainteresowana ich muzyką, a gdy w końcu zaproszono ich na przesłuchanie Decca Records nie zdecydowała się na podpisanie kontraktu. Jednak od początku The Beatles byli doceniani przez publiczność w Hamburgu, gdzie byli kilkakrotnie i w liverpoolskim The Cavern. Już wtedy John prowadził korespondencję z fanami, co na początku sprawiało mu dużo frajdy. Zapewne doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że to właśnie fani mogą spełnić marzenia czwórki chłopaków z Liverpoolu.
Lennon w 1964 roku, źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:John_Lennon_1964_001.png
John Lennon w trakcie studiów poznał swoją pierwszą wielką miłość – Cynthię. Ich początkowa niechęć szybko przerodziła się w gorące uczucie. We własnoręcznie zrobionej kartce bożonarodzeniowej dla Cynthii John z ogromną egzaltacją wyznaje miłość ukochanej i obiecuje jej, że będą razem do końca życia, jak się później okazało obietnicy nie dotrzymał. Gdy John przebywał wraz z zespołem w Hamburgu często pisał do Cynthii, którą zawsze zapewniał o swoich uczuciach. John i Cynthia wzięli ślub w tajemnicy, a w 1963 roku urodził się ich syn Julian. Tę sferę swojego życia Lennon utrzymywał w tajemnicy, zarówno dlatego, aby zapewnić spokój żonie i dziecku, ale również ze względu na wizerunek zespołu. Fani zasypywali Johna pytaniami o jego życie prywatne, ten jednak, jeśli już na nie odpowiadał, to robił to wymijająco. Chętnie za to udzielał informacji na temat życia innych członków zespołu. W pewnym momencie jednak się ugiął i w odpowiedzi na list od fanki potwierdził krążące plotki o tym, że jest żonaty i ma dziecko, podkreślił również, że jako jedyny z zespołu.
Lennon z pierwszą żoną, źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:John-lennon-and-cynthia-powell.jpg
W 1963 roku The Beatles nagrało pierwszą płytę Please Please Me, do której kupienia John namawiał fanów, a już dwa lata później, w 1965 roku beatlemania ogarnęła cały świat. John wraz z zespołem dużo podróżowali, dając koncerty w różnych zakątkach globu, a wolne dni spędzał snując się po swoim domu w Weybridge, co niejednokrotnie irytowało domowników. The Beatles stali się najważniejszym zespołem swoich czasów, co potwierdza fakt, że w 1965 zostali odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego. W 1966 roku beatlemania osiągnęła swoje apogeum. Wtedy John skwitował to stwierdzeniem, że The Beatles są popularniejsi od Jezusa, co oczywiście zaowocowało skandalem, a nawet groźbami śmierci. Lennonowi nie podobało się jednak to, co działo się na koncertach. Koncerty The Beatles nie mają już nic wspólnego z muzyką. To zwykłe pieprzone rytuały plemienne – stwierdził zdegustowany zachowaniem fanów i proponował, żeby na scenie zastąpiły ich tak samo wyglądające manekiny. Zespół zmęczony całą koncertową wrzawą postanowił zaprzestać występów na żywo i oddać się tworzeniu muzyki.
Hunter Davis – człowiek odpowiedzialny za zebranie i opublikowanie listów Lennona – wspomina, że w momencie, gdy zaczął pracę nad pierwszą biografią The Beatles udało mu się odnaleźć ojca Johna – Freda Lennona. Wiadomość tę początkowo John przyjął dosyć ozięble, później jednak wymienił z ojcem kilka cieplejszych listów. Jego stosunki z ojcem były przyjazne, w pewnym momencie John nawet pozwolił Freddiemu i jego partnerce zamieszkać w Weybridge, ale nigdy nie było między nimi rodzinnej zażyłości. W 1966 roku nastąpiło przełomowe wydarzenie w życiu Johna. Do Londynu przyjechała Yoko Ono wraz ze swoim ówczesnym mężem Tonym Coxem. John poznał Yoko na jej wernisażu w Indica Gallery, kiedy to zniszczył jeden z jej obiektów artystycznych – wziął jabłko, które było częścią ekspozycji i ugryzł je. Po tym incydencie Yoko podarowała mu egzemplarz swojej książki Grapefruit, a John sfinansował jej wystawę. Spotkali się ponownie w 1967, kiedy to Yoko przyjechała do Londynu, aby nakręcić film Bottoms.
Rok 1967 to dla Johna etap poszukiwań wewnętrznych, w czym pomagała mu medytacja transcendentalna. Fascynacja medytacją zrodziła się w członkach The Beatles za sprawą Maharishiego, za którym pojechali aż do Indii. Lennon wysyłał stamtąd wiele pocztówek do znajomych i rodziny, w których poleca im medytację transcendentalną, a także dzieli się z nimi swoimi przemyśleniami na temat Boga. Co prawda później wszyscy z zespołu odżegnywali się od tego epizodu, ale nie można spisać tego czasu na straty, gdyż był on najbardziej płodnym twórczo okresem Johna i Paula. To wtedy powstały piosenki na aż dwa albumy – Ahite Album i Abbey Road.
John Lennon i Yoko Ono zaczęli się spotykać w maju 1968 roku. O tym, że John chce rozwodu Cynthia dowiedziała się będąc na wakacjach. Ich rozstanie było szybkie i już 20 marca 1969 roku Lennon wziął cichy ślub z Yoko na Gibraltarze. Choć ślub był skromny to ich miesiąc miodowy zamienił się w istne światowe widowisko. Ich performans Bed-In For Peace odbył się w Amsterdamie w hotelu Hilton i przyciągnął prasę z całego świata. John i Yoko wysłali wiele listów do władz różnych państw, apelując o pokój i załączając do wiadomości 2 żołędzie. Zwraca również swój Order Imperium Brytyjskiego oburzony poczynaniami rządu wspierającymi wojny.
John Lennon z drugą żoną,
źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Lennons_by_Jack_Mitchell.jpg
Rok 1970 to oficjalna data rozpadu The Beatles, która została uwieńczona wydaniem ich ostatniej płyty Let It Be. Koniec The Beatles wisiał w powietrzu od dłuższego czasu, John w jednym z listów napisał, że chciał odejść już w 1968, ale powstrzymał go przed tym ruchem Paul, prosząc żeby wytrzymał jeszcze trochę. Od tamtej pory spór między Johnem i Paulem nawarstwiał się i coraz bardziej wchodził na pole finansów i firmy Apple, której właścicielami byli wszyscy członkowie The Beatles. John miał również pretensje do Paula, że ten nie akceptuje Yoko (od momentu ślubu Lennon podpisywał wszystkie listy John &Yoko).
W tym samym roku Lennon zafascynował się książką Arthura Janova Krzyk pierwotny, w której wyczytał, że krzyk może mieć właściwości lecznicze. Od tego czasu John i Yoko dużo krzyczeli, a egzemplarze książek wysyłali znajomym. John pod wpływem Yoko mocno się zaangażował w różnego rodzaju akcje społeczne, głównie te o tematyce antywojennej. W tym czasie tworzy swoją najbardziej znaną w karierze solowej płytę zatytułowaną Imagine oraz pracuje przy projektach Yoko i jej Plastic Ono Band. Zamieszkali w tym czasie w Nowym Jorku, gdzie utknęli na kilka lat ze względu na problemy Johna z uzyskaniem Zielonej Karty.
Na przełomie lat 1973/74 intensywny związek Johna i Yoko przeżywa kryzys. John opuszcza żonę i wyjeżdża do Kalifornii, gdzie oddaje się rozpuście. W tym czasie nie stroni od alkoholu, narkotyków i intensywnych imprez. Mimo rozłąki Lennon i tak nie przestał kochać Yoko, która przyjęła go z powrotem. Jakiś czas po powrocie Johna Yoko zaszła w ciążę, z czego przyszły ojciec był szalenie dumny i w wielu listach o tym pisał, później dodawał również, że będzie to syn. Mały Lennon miał się nazywać Dylan, lecz John stwierdził, że ubiegł go w tym pomyśle Bob Dylan. Sean Ono Lennon przyszedł na świat w dniu 35-tych urodzin Johna, 9 października 1975 roku i stał się oczkiem w głowie ojca, który uważał go za najpiękniejsze dziecko świata. John z radością wykonywał wszystkie rodzicielskie obowiązki. Swoją rodzinę, w tym ciotkę Mimi informował o tym jak Sean pięknie się rozwija i obiecywał przyjechać do Wielkiej Brytanii, co jednak mu się nigdy nie udało.
John Lennon, rok 1969,
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:JohnLennonpeace.jpg
Lennon był tak pochłonięty obowiązkami domowymi od czasów narodzin syna, że w 1976 roku oficjalnie stwierdził, że przechodzi na emeryturę. Gdy dziennikarze prosili go o udzielenie wywiadu odmawiał, twierdząc, że teraz jest niewidzialny. John spędził 4 lata bez muzyki. W 1977 po licznych bataliach przyznano mu Zieloną Kartę. Rodzina Lennonów wybrała się w długą podróż do Japonii, skąd John wysłał wiele pocztówek. Dopiero w 1980 roku Lennon postanowił wydać nową płytę. Być może John stając przed groźbą śmierci stwierdził, że jeszcze nie powiedział w muzyce ostatniego słowa. Jego życie było zagrożone podczas rejsu, w który się wybrał w trakcie swojego pobytu na Bahamach. Sztorm omal nie pochłonął całej załogi statku. John wywinął się wtedy śmierci być może tylko dlatego, aby stworzyć ostatni album. Swoją ostatnią płytę Lennon zatytułował Double Fantasy.
John Lennon został zamordowany 8 grudnia 1980 roku przez mężczyznę, któremu kilka godzin wcześniej podpisał egzemplarz swojej książki pt. Spaniard in the Works.
Brama w której zginął Lennon, źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Dakota2.jpg
———————————————
Autor: Max Skorwider, https://meakultura.pl/rozmaitosci/max-skorwider-362
