Nostalgiczne tendencje w kulturze nie są niczym nowym. Epigonizm (wątpliwej jakości historyczne odtwórstwo) może zawładnąć człowiekiem, rzucając go na twórcze dno. Cóż jednak, kiedy nawet tak zgubna postawa wzbudza inspirację i popycha do działania? Ten, który tworzy, zawsze tworzy, opierając się na czymś. Jest niezwykle trudnym wysłać oryginalny komunikat bez uprzednio nabytej wiedzy bądź pogłębionego warsztatu. Niczym język wymiar ten potrzebuje żyznego i podatnego gruntu przygotowanego przez wcześniejsze pokolenia.
Na rynku muzyki niszowej ciekawi próba odnalezienia indywidualnego charakteru utworu poprzez jego „ufizycznienie”. Powracamy do płyt winylowych, kaset magnetofonowych, VHS–ów… a tutaj pada zaskakująca propozycja: muzyka z teledyskami na kartridżach do – muzealnej, ponieważ premierę miała w 2001 roku – przenośnej konsoli Game Boy Advance. Amerykański wydawca nostalgicznych brzmień OasisLtd. zdecydował się na odważny – z perspektywy rynku – ruch. Świat ujrzały barwne „kasetki” z grafikami w estetyce vaporwave’u w replikach opakowań gier rodem z azjatyckich warsztatów Nintendo. Największym wyzwaniem była próba przekroczenia limitacji sprzętowej nośnika, której to specyfika nie rokowała zbyt pozytywnie. Bądź co bądź trudności zostały przekroczone. Eksperyment odniósł sukces. OasisLtd. zapowiedział nie tylko chęć kontynuacji sprzedaży audiowizualiów, ale również rozszerzenie tegoż pomysłu na inne, dzisiaj równie egzotyczne nośniki i platformy.
Obroną przed zatraceniem się w niematerialnej otchłani internetu jest… fizyczność. To dowód na to, że powracamy do zamierzchłych form nie tylko aby eksplorować i imitować, ale również w poszukiwaniu ratunku przed zniknięciem. Muzyka w oderwaniu od swoich estetycznych i fizycznych korzeni gaśnie równie prędko, jak oderwany od kultury człowiek.
Źródła:
1. Game Boy Advance, Nintendo Wiki Fandom, (dostęp: 15.07.2021).
2. Merch, oficjalna strona OasisLtd., (dostęp: 15.07.2021).
