Patrik Jablonski urodził się w Szwecji. Z fortepianem zetknął się bardzo wcześnie, bo już w wieku pięciu lat otrzymywał pierwsze lekcje od ojca – z pochodzenia Polaka. Patrik był tak zdolny, że rok później postawił swoje pierwsze kroki na estradzie. Tak zaczęła się jego życiowa przygoda z muzyką.
Od samego początku kariera muzyczna Patrika szybko nabierała tempa – jako ośmiolatek grał w sztokholmskiej Sali Koncertowej (Konserthus), a rok później na odkrytej arenie, także w Sztokholmie. Po podbiciu swego kraju w wieku dziesięciu lat wyjechał, by występować za granicą. Nie skupiał się wyłącznie na klasycznym repertuarze, sięgał także po jazz.
Studia muzyczne odbył w Royal College of Music w Londynie u Iriny Zaritskayi. To ona rozkochała go w fortepianie, któremu poświęcił się zupełnie. Warto tym kontekście dodać, że wcześniej przez dwa lata grał w tenisa ziemnego w profesjonalnej drużynie Team Mats Wilander. O swojej nauczycielce mówił: Nie miałem lepszego mentora niż Irina Zaritskaya – to wielka pianistka, nauczyciel i piękny człowiek.
Po studiach kariera muzyczna Patrika bardzo rozkwitła. Koncertował niemalże na całym świecie (m.in. Berlin, Warszawa, Petersburg, Londyn, Tokio, Waszyngton, Osaka, Salzburg, Cannes, Paryż, Ryga). Jego dokonania artystyczne zostały docenione przez organizatorów cyklu koncertów Wielcy artyści na świecie – wtedy to wystąpił z Bangkok Symphony Orchestra pod batutą Okko Kamu.
Patrik Jablonski z Orkiestrą Polskiego Radia.
Zainteresowania muzyczne Patrika Jablonskiego oscylują wokół muzyki klasyczno-romantycznej i współczesnej. Chętnie grywa utwory Ludwiga van Beethovena, Franciszka Schuberta, Franciszka Liszta, Johannesa Brahmsa, ale także Dymitra Szostakowicza, Béli Bartóka, Oliviera Messiaena czy György Ligetiego. Wykonuje również wcześniejsze kompozycje (Dietrich Buxtehude, Jan Sebastian Bach, Domenico Scarlatti). W doborze utworów widać zainteresowanie muzyką skandynawską (Edward Grieg, Jean Sibelius, Carl Nielsen, Gösta Nystroem, Poul Ruders), ale i słowiańską (Piotr Czajkowski, Aram Chaczaturian, Sergiusz Rachmaninow, Aleksander Skriabin). W repertuarze Patrika Jablonskiego nie brakuje także polskich akcentów – pianista grywa muzykę Witolda Lutosławskiego (Wariacje na temat Paganiniego) czy Wojciecha Kilara (fortepianowa wersja Orawy), wykonuje także Warsaw Concerto Richarda Addinsella, utwór skomponowany do filmu Dangerous Moonlight (1941), który opowiada historię miłosną pilota, wojennego uciekiniera z Polski z czasów II wojny światowej.
Wspólnie z bratem, Peterem Jablonskim (pisaliśmy już o nim TUTAJ) nagrał kilka płyt, m.in. Two Pianos (Altara Music, 2006), na której znalazły się trzy arcydzieła muzyki operowej – Franka Martina, Artura Honeggera i Igora Strawińskiego.
Ten projekt operowy stworzony przez braci Jablonskich jest wyjątkowy. Utwory zamieszczone na płycie zostały dobrane bardzo starannie – Martina, Honeggera i Strawińskiego łączyły nie tylko lata życia, ale również kraje, w których żyli i tworzyli (Francja i Szwajcaria). Mimo tych podobieństw, kompozycje każdego z twórców bardzo się od siebie różnią – Honegger nawiązuje do epoki baroku w Particie z podziałami na części wolne i szybkie, choć język muzyczny z pewnością jest XX-wieczny. Kunszt epoki pokazuje Święto Wiosny, swoista wizytówka dwudziestego stulecia.
Patrik Jablonski jest wpółwłaścicielem wspomnianej już wytwórni płytowej Altara Music. Zajmuje się ona nagrywaniem muzyki poważnej. Co ciekawe, nagrania nie są jedynym elementem jej działalności. Artyści współpracujący z Altara Music – przy główej koordynacji i współudziale Petry Jablonski (żony pianisty), tworzą na terenie Szwecji specjalne projekty operowe, tzw. mini-opery, przeznaczone dla dzieci w wieku szkolnym. W ramach tych projektów powstały już: Carmen, Piraci, Simson – najsilniejszy człowiek na świecie, Orfeusz i Eurydyka oraz Podróż w czasie.
———————-
Więcej informacji o pianiście: www.patrikjablonski.com
