Poza dwoma dziełami Chopina z lat 1829-1830, repertuar XIX wiecznych polskich koncertów fortepianowych jest na świecie stosunkowo nieznany. Obraz ten zmienia niedawno wydana płyta, na której szkocka orkiestra symfoniczna BBC, z pianistą Jonathanem Plowrightem, pod kierownictwem Łukasza Borowicza przedstawia trzy dotychczas nieznane utwory na fortepian i orkiestrę.
Wszystko za sprawą Michaela Springa, jednego z właścicieli brytyjskiego labelu Hyperion. Odnalazłszy kurzące się od ponad stu lat na bibliotecznych półkach partytury koncertów fortepianowych – Es-dur op. 60 Władysława Żeleńskiego, As-dur op. 17 Aleksandra Zarzyckiego oraz Wielkiego Poloneza Es-dur op. 7 autorstwa Zarzyckiego, Spring postanowił zrealizować nagranie w ramach cyklu Romantic Piano Concertos odkrywającego na nowo znane kompozycje jak i dotychczas nieznane utwory. W ramach serii nie brakuje miejsca dla polskich twórców. Obok wydanej w lutym 2013 roku płyty z dziełami Zarzyckiego i Żeleńskiego, wcześniej prezentowane były koncerty Henryka Melcera, Jana Paderewskiego i Zygmunta Stojowskiego także wpłynęły znacząco na obraz twórczości Polaków.
Płytę rozpoczyna koncert fortepianowy Władysława Żeleńskiego. Pierwsza część, Allegro maestoso, niemal od razu przedstawia główny, figuracyjny temat, naznaczony rytmami mazurkowymi. Grający na fortepianie Plowright radzi bardzo dobrze z wykonywanymi partiami, wyczuwając jednocześnie polski charakter.
Drugim kompozytorem prezentowanym na płycie jest Aleksander Zarzycki, postać stosunkowo mniej znana. Jego koncert fortepianowy As-dur i Wielki Polonez są utworami skomponowanymi tuż po jego przeprowadzce do Paryża z 1857 roku. Dzieło składa się z dwóch części: Andante i Allegro non troppo. W porównaniu do poprzedzających utworów Żeleńskiego koncert wypada nieco słabiej.
Ostatnią pozycją jest Wielki Polonez op. 7. Wykonawcy bardzo dobrze wyczuli patriotyczny charakter utworu. Rytmy polonezowe, wraz z synkopami, właściwymi dla Krakowiaka, są rzetelnie oddane przez orkiestrę, wprowadzając taneczny charakter. Ta kompozycja jest o wiele ciekawsza od poprzedniej. Styl jest bardzo prosty, ale zarazem elegancki, dominuje solowa gra brillant. Utwór doskonale zamyka kompozycję albumu, niewątpliwie wartego uwagi, ze względu na odkrycie trzech wspaniałych dzieł, z pewnością wzbogacających i upiększających jeszcze i tak ubogi polski repertuar fortepianowy.
Więcej na: https://www.hyperion-records.co.uk/al.asp?al=CDA67958
—————
Jonathan Plowright (piano), BBC Scottish Symphony Orchestra, Lukasz Borowicz (conductor), Hyperion.
