O czasie w nauce, muzyce i popkulturze

Kategorie: Felietony – O czasie w nauce, muzyce i popkulturze

Z zagadnieniem czasu stykamy się bezpośrednio zarówno w naszej codziennej rzeczywistości, jak i w sztuce – a zwłaszcza w muzyce. Przyzwyczailiśmy się jednak do myślenia o nim w sposób linearny: zawsze jest coś przed nami i zawsze coś zostawiamy za sobą. A co gdyby potraktować czas jako mniej istotny kontekst dla rzeczy wcale nie tak sobie odległych – czy wręcz uniwersalnych?

Książka udźwiękowiona

Kategorie: Felietony – Książka udźwiękowiona

Wydawałoby się, że czytelnictwo i różnego rodzaju dźwięki z reguły nie idą ze sobą w parze. Biblioteki przyzwyczaiły człowieka do dudniącej, pełnej oddechów ciszy. Jednak zauważa się powolne odchodzenie od takiego modelu czytania. Współczesna dowolność mieszania się różnego rodzaju mediów i remiksowania treści umożliwia odbiorcy elastyczną manipulację przestrzenią kulturalną i dostosowaniem jej do własnych potrzeb. Co ciekawego może przynieść nam technologia przyszłości?

O „Solaris” Karola Nepelskiego. Pierwsze refleksje

Kategorie: Edukatornia – O „Solaris” Karola Nepelskiego. Pierwsze refleksje

Pierwsza refleksja teoretyczna nad utworem „Solaris” Karola Nepelskiego – operą elektroniczną, która w ostatnich latach w różnych odsłonach i formach pojawiała się na scenach teatralnych, ale i w projektach multimedialnych. 

Czy „nowe” zawsze znaczy „lepsze”?

Kategorie: Felietony – Czy „nowe” zawsze znaczy „lepsze”?

Niezobowiązujące rozważania o zaletach i wadach nowatorstwa, zmian w sztuce. Czy zrywanie z tradycją jest jedynym sposobem na rozwój, na odkrycie nowego? Czy to, co nowatorskie, zawsze jest „lepsze”?

Czy potrzebujemy „Diuny”?

Kategorie: Recenzje – Czy potrzebujemy „Diuny”?

W recenzji Diuny (reż. Denis Villeneuve) Kinga Wyskiel zwraca uwagę na obecność i sposób zobrazowania wciąż aktualnych problemów z powieści Franka Herberta w tegorocznej ekranizacji, a Paulina Podżus przygląda się odzwierciedleniu futurystycznych cech w ścieżce dźwiękowej Hansa Zimmera.

Koncertowe alter ego, czyli hologramy przejmują scenę

Kategorie: Edukatornia – Koncertowe alter ego, czyli hologramy przejmują scenę

Kiedy w latach 80. nastolatki, zapatrzone w ekrany swoich telewizorów, oglądały przygody Jerrici Benton i jej muzycznego alter hologramu „Jem”, nikt nie przypuszczał, że pomysł Christy Marca kiedykolwiek stanie się realny. Hologramy na scenie to dziś zjawisko całkowicie normalne i… coraz bardziej powszechne. Hatsune Miko, Krafwerk ze swoim 3D tour, holograficzne koncerty gwiazd szeroko rozumianej sceny K-pop – czy takie formy przedstawieniowe można nazwać futuryzmem w muzyce? Czy w przyszłości koncerty będą tylko projekcjami i imitacjami cielesnych muzyków?