Czy opera może się jeszcze odegrać?
Kiedy John Cage zaczął wprowadzać do sztuki eksperyment, zmieniając na zawsze to, co (wciąż) nazywamy muzyką, wielu jego apologetów podkreślało jak bardzo istotny jest teatr.
Pokorny sługa sztuki, czy szewc, co bez butów chodzi? Kilka refleksji o byciu artystą
Zadziwia mnie przemiana energii, która następuje, gdy wydobyty przez nas dźwięk urzeczywistnia się na scenie i wędruje do publiczności. Jak to jest, że nasz głęboki smutek, frustracja, a nawet niechęć do wykonywania danego utworu, mogą dotrzeć do słuchaczy w formie kojącego ich dusze balsamu…?
Znaleźć odpowiednią niszę – rozmowa z Celiną Muzą
O polskim i niemieckim musicalu, życiu na emigracji i współpracy z najważniejszymi artystami związanymi z piosenką aktorską – z Celiną Muzą rozmawia Aleksandra Bliźniuk.
"Jestem człowiekiem zespołu" – rozmowa z Krystyną Stańko
Krystyna Stańko – jedna z najwybitniejszych polskich wokalistek jazzowych. Absolwentka Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, także kompozytorka, autorka tekstów i gitarzystka. Laureatka nagrody im. A. Jantar na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1991 roku. Współtworzyła formacje Dekiel, For Dee, 0-58. Jako solistka wydała sześć albumów, doskonale przyjętych przez słuchaczy i krytykę; płyta „Kropla słowa” wygrała w prestiżowej ankiecie miesięcznika „Jazz Forum” w kategorii jazzowy album roku 2012. Krystyna Stańko jest również pedagogiem – prowadzi klasę śpiewu jazzowego na Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Polityka uczuć. Wywiad z Markiem Dyjakiem
O tekstach piosenek, najnowszej płycie „Pierwszy śnieg” oraz o życiowym wyciszeniu z Markiem Dyjakiem rozmawia Piotr Jakubowski.
"Polacy kochają śpiewać, nie tylko od święta". Wywiad z Anną Bajak i Anną Mazurek.
O muzyce gospel, śpiewaniu kolęd, nawet od maja, o radości płynącej ze wspólnego śpiewania w chórze oraz o tym, czy Polacy lubią śpiewać (nie tylko kolędy!) w świątecznym wywiadzie z Anną Bajak i Anną Mazurek rozmawia Anna Kruszyńska.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.11. zakończenie
Na zakończenie cyklu tekstów o polifonicznej pieśni okolicznościowej w okresie zygmuntowskim wypada zastanowić się krótko nad charakterem, znaczeniem omówionego repertuaru. Pewna trudność polega na tym, że jakiekolwiek śmiałe wnioski czy generalizacje wyciągnięte w oparciu o analizę grupy zaledwie dziewięciu muzycznie nieobszernych kompozycji słusznie naraziłyby autora na śmieszność. Pytań jednak nasuwa się wiele: o specyfikę zachowanego okazjonalnego repertuaru, o druk, który powinien podlegać prawom handlowym, o miejsce muzyki w życiu ówczesnych, także możnych, a idąc tym tropem – nawet pytanie o problematykę mecenatu.
„Quo vadis” Feliksa Nowowiejskiego w Filharmonii Narodowej
W niedzielny wieczór, 20 listopada, w Filharmonii Narodowej odbył się nadzwyczajny koncert z okazji Roku Feliksa Nowowiejskiego i Roku Henryka Sienkiewicza.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.10. Lament królewny Anny
Dziewiątą, ostatnią pieśnią, której przyjrzymy się w tym cyklu jest Królewny polskiej Anny lament. Przyjmuje on formę żałobnej wypowiedzi samej – wtedy jeszcze – księżniczki. W większości strofy te są poetyckim opisem smutku i spotykających ją tragedii, ale nie bez elementów, które można rozwinąć z uwzględnieniem kontekstu historycznego.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.9. Ojcowska żałoba
Lament Jeronima Szafrańca starosty chęcińskiego o śmierci Syna jego stanowi wśród omawianego repertuaru ewenement – zachował się aż w trzech źródłach i to w dodatku kompletnych. Można zresztą powiedzieć – antycypując – że współgra ta stosunkowo liczna źródłowa reprezentacja z wartością artystyczną tego utworu, która wśród omawianych w tym cyklu pieśni jest niewątpliwie największa.
