Geniusz malarski i geniusz muzyczny w nowelach Balzaka
Malarz i kompozytor. Dawny mistrz i romantyczny wizjoner. Czym różnią się a w czym są podobni bohaterowie dwóch nowel Balzaka – Nieznane arcydzieło i Gambara? Jak przedstawia się Balzakowska wizja geniusza-artysty – jednostki opętanej niemożliwą do zrealizowania ideą twórczą, wybitnie zdolnej, lecz niezrozumianej?
Piwnica pod Baranami – między demokracją ludową a wolnością
Czy poprzez sztukę można było poradzić sobie ze smutną socjalistyczną rzeczywistością? Wygląda na to, że tak. Najlepszym przykładem na to jest Piwnica pod Baranami i jej założyciele, których obroną przed szarością socjalizmu był wszechobecny teatr i humor.
Wajnberg i Szostakowicz zakodowani w „księżycowym kraju”, czyli o tym, że słuchać, to też czytać. (Tekst inspirowany przedstawieniem. Uwagi różne).
Sztuka rosyjska okresu totalitarnego to nieustanna gra z widzem, ze słuchaczem. Jak to zrobić, żeby władza nabrała się na „praworządność”, a jednocześnie odbiorca, który jest dobrze wykształcony, nie poczuł się obrażony? Jak to zrobić, żeby władza otrzymywała jeden przekaz w tym samym czasie, w którym odbiorca otrzymuje zupełnie odmienny?
„Jest tylko osiem nut”. Grzegorz Kaźmierczak śpiewa swoje miniatury poetyckie z grupą Variété
Dwie cechy charakteryzują poezję Grzegorza Kaźmierczaka (ur. 1964) – lapidarność i ironia. Wiersze autora Niedzieli są krótkie, gęste od znaczeń, skondensowane, skupione na szczegółach, a przy tym ich tematyka często dotyczy spraw ważnych, nawet jeśli poeta wychodzi od rzeczy błahych. W tym widzę podobieństwo do liryki Mirona Białoszewskiego. Ale głównymi patronami tego rodzaju poetyckiej wypowiedzi są: Adam Mickiewicz i Czesław Miłosz, ze swoimi „formami najmniejszymi”.
W Hotelu Kosmos
W niniejszym artykule spróbujemy zinterpretować wybrane teksty utworów słowno-muzycznych z repertuaru zespołu Hotel Kosmos, przy czym – ze względu na ograniczoną objętość tego studium – interesować nas będą głównie dokonania artystyczne tej formacji z debiutanckiej, oficjalnej, tak to nazwijmy dla jasności wywodu, płyty – Wszystkie stare kobiety miasta.
Sztuka zniewolona. "Portret" Mieczysława Wajnberga w poznańskim Teatrze Wielkim
Portret za sprawą Mieczysława Wajnberga i Davida Pountney’a stał się manifestem pokoleń. Pierwszy walczył o wolność indywidualności w sztuce, drugi odrzucił znaczenie makabrycznych oczu lichwiarza i ukazał sztukę współczesną jako ślepą wobec komercji.
Glennialny Gould. Thomas Bernhard a radykalizm fortepianowy
Truizmem jest, że Glenna Goulda albo się nienawidzi, albo uwielbia. Mistrz interpretacji analitycznej, którego gra wyłamuje się z ram wirtuozerii, by tym lepiej oddać dzieło takim, jakie ono jest.
Kabaret Piwnicy pod Baranami, czyli o satyrze na rzeczywistość 2. połowy XX wieku
Według słownika terminów literackich termin satyra oznacza “utwór literacki ośmieszający lub piętnujący ukazywane w nim zjawiska – wady i przywary ludzkie, obyczaje, osoby, grupy i stosunki społeczne, postawy światopoglądowe i orientacje polityczne, instytucje życia publicznego, sposoby zachowań i mówienia”.
Instrumentarium muzyczne Jarosława Iwaszkiewicza (część III)
Artkykuł jest przedruiem nieco zmienionych fragmentów książki “Fortepian ze Sławska. Muzyka w prozie fabularnej Jarosława Iwaszkiewicza”, która ukazała się w 2010 roku nakładem toruńskiego Wydawnictwa Adam Marszałek.
Instrumentarium muzyczne Jarosława Iwaszkiewicza (część II)
Artykuł jest przedrukiem, nieco zmienionych fragmentów książki “Fortepian ze Sławska. Muzyka w prozie fabularnej Jarosława Iwaszkiewicza“, która ukazała się w 2010 roku nakładem toruńskiego Wydawnictwa Adam Marszałek.
