Dalekie lądy. Kompozytorzy emigracyjni
Niebagatelną rolę emigracja odegrała w kulturze muzycznej – na usta cisną się natychmiast nazwiska polskich twórców, którzy z kraju wyjechali w okresie zaborów: Chopina, Wieniawskiego, Paderewskiego. XX wiek tym bardziej nie oszczędzał kompozytorów – zmienna sytuacja polityczna, dwie wojny światowe, żelazna kurtyna wielu twórców zmusiły do emigracji, powodując, że ich dorobek w Polsce pozostaje często zupełnie nieznany lub zapomniany.
Granica sacrum i profanum – o Sofii Gubajdulinie i jej postawie twórczej
Gubajdulina, przez swoją twórczość dąży do “duchowej odnowy”, do ponownego pojednania duszy z ciałem na poziomie jednostki, a na poziomie ogólnohumanistycznym, do ponownego pojednania świata materialnego z duchowym. Jak się okazuje, wszelkie kwestie religijności, są ogniskową sposobu pojmowania transcendencji przez kompozytorów rosyjskich dorastających w czasach komunistycznego reżimu, a w twórczości Gubaiduliny znajduje to bardzo wyraźne odbicie.
Galina Ustwolska – fenomen życia i twórczości
Postać Galiny Ustwolskiej została osadzona w XX-wiecznych realiach rosyjskich, a jej działalność przypadła na czas II wojny światowej, epoki radzieckiej i postradzieckiej. Z całą pewnością kontekst historyczny musiał wpłynąć na charakter jej twórczości, z drugiej jednak strony niesłychana wyrazistość tej muzyki oraz niezmienność i rozpoznawalność stylu dają do zrozumienia, jak bardzo Ustwolska różniła się od pozostałych kompozytorów, będących świadkami tamtego czasu.
Rosja pod kobiecą ręką. Beatrice Rana – Prokofiew, Czajkowski.
Mogę jedynie polecić to nagranie. Nie dość, że znajdziemy tutaj jedne z piękniejszych rosyjskich koncertów fortepianowych XIX i XX w., to usłyszymy je w świetnym wykonaniu, wzbogaconym o powiew świeżości, który wnosi młoda artystka.
Hartmann, Weinberg, Szostakowicz. Nieśmiertelne pocieszenie Linusa Rotha
„Każda prawdziwa sztuka wyrasta z tego, co ludzkie”– stwierdził Edward Grieg. Jego słowa okazują się szczególnie trafne, kiedy słuchamy utworów związanych z czasami II wojny światowej. Jej doświadczenia odcisnęły głębokie piętno na wszystkich, nie omijając najbardziej wrażliwych − artystów. Nawet w muzyce – sztuce asemantycznej – można wychwycić echa II wojny światowej, obecne m.in. w twórczości Karla Amadeusa Hartmanna, Mieczysław Weinberga i Dymitra Szostakowicza. Kompozytorów, którzy podczas wojny w sztuce próbowali szukać również pocieszenia.
Muzyka jako instrument władzy na przykładach ZSRR i współczesnej Białorusi. Konkretne działania polityków i ich efekty.
Łamiące prawo, bandyckie i totalitarne reżimy, oparte na kłamstwie, istnieją tylko przy stałym jego podkarmieniu i akumulowaniu. Jak wiemy z historii, do istnienia reżimu niezbędny jest wróg, niekoniecznie realny; wewnętrzny i zewnętrzny.„Wróg” jest determinowany na podstawie kryterium etnicznego, religijnego, pochodzenia, przynależności językowej, długości włosów, szerokości spodni, gustów muzycznych itd.
Aleksander Skriabin i jego opus vitae: "Misterium"
Aleksander Skriabin był kompozytorem niezrozumianym, na co wpłynęła również jego głęboka indywidualność, w tym zdolność synestezji. Za ideę najwyższą uważał syntezę sztuk. Dziełem reprezentującym całościową integrację sztuki w jego twórczości miało być Misterium i związana z nim bezpośrednio V Symfonia – Prometeusz, Poemat ognia.
Finał Sonaty na altówkę i fortepian op. 147 Dymitra Szostakowicza. Dzieło dwóch symfoników przykładem sonaty XX wieku
Dimitrij Szostakowicz to postać wybitna, znana i ceniona, wciąż inspirująca i wzbudzająca zainteresowanie. W tym zwięzłym tekście przedstawiona została jego sylwetka oraz kilka utworów wraz z wyszczególnionymi odwołaniami do historii muzyki a także innych muzyków.
Pani od Czajkowskiego (ale tego innego). Wywiad z Anastasią Beliną-Johnson
Dr Anastasia Belina-Johnson to muzykolożka i pianistka urodzona w Omsku. W wieku kilkunastu lat przeprowadziła się do Nowej Zelandii. Obecnie wykłada w Royal College of Music w Londynie i Uniwersytecie w Leeds. Jej zainteresowania badawcze są niezwykle szerokie. Sięgają od Wagnera i rosyjskich romantyków przez niemiecką operetkę i Chopina aż po muzykę Andrzeja Czajkowskiego. O tym ostatnim napisała książkę, a teraz tworzy film dokumentalny. Prywatnie miłośniczka Warszawy i fantazyjnych kapeluszy.
Interview with Professor Richard Taruskin
Professor Richard Taruskin is one of the most distinguished musicologists of our times. In the conversation with Karolina Kizińska he gives away a backdrop of the process of writing famous “The Oxford History of Western Music” and says what a musicologist has to do to write for “The New York Times”.
