Na płycie znajdują się aż dwie kompozycje w formie Concerto grosso. Pierwsze – zarówno harmonicznie, jak i w charakterze – budzi skojarzenia z twórczością Jerzego Fryderyka Haendla; drugie ma w sobie więcej harmonicznej swobody, przykuwając uwagę surowymi repetycjami. Szczególnie trafionym nawiązaniem do barokowych wzorców okazało się wykorzystanie ostinatowej formy wariacyjnej – chaconny (zwłaszcza Ciacona I w Concerto grosso no II ).
Po udanym „wstępie” rozczarowaniem dla słuchaczy lubujących się w zaskoczeniach, jakie niosą ze sobą niekonwencjonalne rozwiązania narracyjne, może okazać się Koncert obojowy. Nie wszystkim przypadnie bowiem do gustu nieustannie eksploatowany ten sam materiał muzyczny, ujęty w ramy trzech właściwie nieskontrastowanych ze sobą części (poza – zgodnie z tradycją – wolnym tempa środkowego ogniwa). W efekcie Koncert może wydać się nużący i monotonny… Na uwagę jednak zasługuje w pełni stopliwa barwa smyczków oraz oboju Marka Roszkowskiego, którego wykonania samego w sobie słucha się z prawdziwą przyjemnością.
Siedem fragmentów z Michaela Endego to z kolei cykl muzycznych ilustracji do wybranych scen z Nie kończącej się historii autorstwa niemieckiego pisarza (zekranizowanej przez Wolfganga Petersena jako The NeverEnding Story, ze słynną piosenką wiodącą w wykonaniu Limahla). Niemal aforystyczne części tej instrumentalnej suity (jedna z nich ma zaledwie 47 sekund) stanowią muzyczną charakterystykę miejsc bądź postaci z inspirowanej antropozoficzną myślą opowieści Endego. Dziwobór, W Krainie Motłochu, dźwiękowe przedstawienie czarownicy Xayidy czy Atreju powołanego do wykonania misji mającej uratować władczynię Fantazjany, zróżnicowane są pod kątem prostych rozwiązań w zakresie instrumentacji i repetowanych motywów, sugestywnie oddających wybrane sceny z Nie kończącej się historii.
Zarejestrowane przez DUX utwory Krajewskiego świetnie brzmią w wykonaniu Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus oraz Polskiej Orkiestry Radiowej, kierowanych przez Agnieszkę Duczmal, Annę Duczmal‐Mróz oraz Tadeusza Wicherka: poza precyzją (m.in. koncertujących, wirtuozowskich skrzypiec w Concerto grosso no I oraz no II) ucho cieszy pełna ciepła, soczysta barwa zespołu.
Dużym atutem wydania są prawdziwie wysublimowane dodatki. Okładkę płyty zdobią bowiem fascynujące ilustracje do Nie kończącej się historii mistrza Antoniego Boratyńskiego, natomiast w książeczce programowej koneserzy znajdą teksty autorstwa Jerzego Prokopiuka (m.in. tłumacza i propagatora myśli jungowskiej w Polsce) oraz jednego z czołowych pisarzy młodego pokolenia, Jacka Dehnela.
Po zarejestrowaną w ubiegłym roku przez DUX płytę z utworami Sebastiana Krajewskiego z pewnością chętnie sięgną sympatycy muzyki filmowej i współczesnych kompozycyjnych nawiązań do muzyki epok minionych. Works for orchestra to bowiem mariaż stylistyki srebrnego ekranu i elementów konstrukcyjnych muzyki dawnej, daleki jednak od muzycznego eklektyzmu, a tworzący u Krajewskiego spójny koncepcyjnie rysunek.
