Autor: admin

„Niezależne wytwórnie strzegą istoty sztuki”. Wywiad z Joshem Harrisem.

Josh Harris – człowiek-orkiestra: remixer, producent muzyczny i reżyser dźwięku. Komponuje, pisze piosenki oraz zajmuje się edukacją w biznesie muzycznym. Jako kierownik muzyczny współpracował z Sealem. Internetowe kursy Josha Harrisa z zakresu technik remixu cieszą się ogromną popularnością – na stronie Lynda.com obejrzano je ponad 100 000 razy. Josh Harris, reżyser dźwięku nominowanego do nagrody Grammy remixu, gości w Meakulturze.

Nieukończony rejs pamięci

Ostre uderzenia kotła zwiastują niełatwą treść. Nawet jeśli wkrótce podziwiać można luksusowy, biały statek z zakochaną parą na pokładzie. Bogactwo, miłość, perspektywa dalszego rozwoju i poznania nowej kultury – czego chcieć więcej? Beztroską atmosferę zakłóca tajemnicza pasażerka, łudząco przypominająca ofiarę obozu w Auschwitz.

Klawesyn i muzyka nie-dawna. Numer Specjalny

Tytuł niniejszego numeru specjalnego w prosty i przewrotny sposób nawiązuje do typowego skojarzenia klawesynu z muzyką dawną. Ale czym w zasadzie jest muzyka dawna? Określenie to weszło na stałe do słownika muzycznego i przyjęło niechlubną pozycję słowa w pewnym sensie bez znaczenia. Wydanie specjalne poświęcamy klawesynowi nowemu, odkrytemu ponownie w XX wieku.

Ogólna klasyfikacja typów klawesynu

Dzisiejsza klawesynowa praktyka wykonawcza wyróżnia dwa główne typy instrumentów: kopię historycznego instrumentu oraz klawesyn XX-wieczny. Pierwszy typ korzysta ze wzorów klawesynów oryginalnych, które zachowały się i stanowią dziś niezwykle wartościowe zabytki (często działające) kultury muzycznej minionych epok. Drugi typ to klawesyn stworzony w XX wieku, który inspiruje się w pewnym stopniu klawesynem dawnym. Posiada jednak odmienną specyfikę i różne od swojego przodka walory brzmieniowe. Jak jest zbudowany klawesyn i jak można sklasyfikować jego rodzaje?

Ośrodek w Saint-Leu-la-Fôret w artystycznej i pedagogicznej działalności Wandy Landowskiej

Wanda Landowska odegrała nieocenioną rolę we wskrzeszeniu tradycji klawesynowej na początku XX wieku. Za sanktuarium swoich działań obrała dom w podparyskiej miejscowości Saint-Leu-la-Fôret. Pociągi odchodzące w dni koncertów z Paryża do Saint-Leu-la-Fôret niektórzy nazywali „pociągami Landowskiej”. Zainteresowani przybywali na kursy z całej Europy, ale nie brak było też chętnych z bardziej odległych zakątków świata.

"Moja muzyka ma barok odgrywać, nie zaś imitować". Wywiad z Andrzejem Kwiecińskim.

„Nie interesują mnie ani stylizacje, ani gra z konwencjami. Moim zamiarem jest tworzenie muzyki, która z odziedziczonych po modernistycznej awangardzie idiomów buduje repertuar gestów pełniących funkcje analogiczne do muzycznych gestów doby baroku.” Jaką rolę odgrywa muzyka baroku w życiu i twórczości Andrzeja Kwiecińskiego?

Gośka Harpsichording

Gośka Harpsichording, a właściwie to Gośka Isphording: jedna z najwybitniejszych interpretatorek muzyki klawesynowej naszych czasów. Artystka – multiinstrumentalistka bierze udział w premierach dziesiątek napisanych specjalnie dla niej utworów, wykorzystując obok klawesynu taśmę, głos, preparacje, syntezator i rozmaite elektroniczne formy kształtowania dźwięku.

Klawesyn industrialny, czyli barok na Śląsku

Dawna muzyka, nie-dawne miejsce. Czy pośród betonu i modernizmu, cegły i industrialu swoje miejsce znalazł barok?

"Time Present And Time Past” – o barokowo-minimalistycznym recitalu klawesynowym Mahana Esfahaniego

„To instrument naszych czasów” – tak o klawesynie mówi Mahan Esfahani, młody amerykański muzyk irańskiego pochodzenia. Z pełnym przekonaniem i uporem powtarza, że klawesyn jest zarówno „historyczny”, jak i „żyjący”, i że to właśnie ukochany instrument otworzył go na muzykę współczesną. Potwierdzeniem jego zamiłowania do łączenia tego, co dawne i współczesne jest płyta „Time Present And Time Past” nagrana we współpracy z Concerto Köln i wydana nakładem Deutsche Grammophon w 2015 roku.

Bob Dylan "Blonde on Blonde" [blogosfera]

W kolejnej odsłonie blogosfery prezentujemy wpis z bloga Wielkie płyty. Tekst opowiada o jednej z takich płyt – „Blonde on Blonde” Boba Dylana.