Muzyka jako proces i rozwój wewnętrzny w fenomenologicznych koncepcjach muzyki: Berleant, Dufrenne, Ingarden i Merleau-Ponty
Pytanie o esencję nigdy nie jest prostym pytaniem. Jaka jest esencja muzyki i jaka jest natura? Odnosząc się do tej kwestii, chciałabym zasugerować wyjaśnienie fenomenów muzycznych, zwracając uwagę na procesy, jakie stanowią muzykę oraz na te, jakie ona wzbudza.
Music as a Process and Self Development in Phenomenological Accounts of Music: Berleant, Dufrenne, Ingarden and Merleau-Ponty
The question of essence is never a simple questions. What is the essence of music and what is its nature? In addressing this issue I would like to turn various processes and suggest explaining musical phenomena through processes they are and the ones they give raise to.
Kanon XIX/XX: Kisielewski
Pod koniec życia wyraził żal, że stając się zwierzęciem politycznym, zaniedbał muzykę.
Brzydkie słowa, brudny dźwięk. Jak analizować relację komunikacyjną między muzykami a słuchaczami
Kultowy zespół street punkowy ze Szczecina The Analogs, słuchany zarówno przez skinheadów, jak i punków, śpiewał przed laty: „kiedyś na ślepo wierzyłem idolom, ale zmądrzałem i czas ich pochłonął. W życiu spotkałem ludzi nieżyczliwych. Spotkałem Oi! młodzież i jestem szczęśliwy (…). To tacy jak ja są esencją tych ulic i brudnych bram. W szarości tramwajowej potrafią wesoło spędzać wolny czas. To nasze ciężkie buty, to uśmiechnięte gęby, To wybryki chuligańskie, to wybite zęby. Czasem radośni a czasem wredni. To my Oi! młodzież idziemy tędy”.
Maestro – kilka uwag o muzyce w filmach Stanley'a Kubricka
Filmy Kubricka można postrzegać jako dzieła totalne (Gesamtkunstwerk). Słowo, obraz, muzyka, aktorstwo, ale także taniec i architektura są syntetyzowane w jego filmach, dając całość będącą czymś więcej niż tylko sumą poszczególnych części. Przywołane pojęcie syntezy sztuk było ważne dla niemieckich i francuskich romantyków, ale kojarzymy je przede wszystkim z osobą Ryszarda Wagnera. Czarodziej z Bayreuth chciał kontrolować wszelkie aspekty swego dzieła. Nie ograniczał się do komponowania, lecz także pisał libretta, reżyserował, wtrącał się w pracę scenografów i kostiumografów. Podobnie postępował Stanley Kubrick.
O klasyce i nie-klasyce w filmach Larsa von Triera – „Melancholia” i „Nimfomanka”
Lars von Trier to z perspektywy widza zjawisko (niezależnie czy postrzegane pozytywnie, czy też negatywnie). Trudno czasem zrozumieć to, co ma do powiedzenia jako twórca. Pokusić się można nawet o stwierdzenie, że czasem jest trudno próbować to zrozumieć. Jednak z perspektywy muzykologa warto taką próbę podjąć. Warto, bo von Trier odwołuje się w swoich filmach do dzieł absolutnie klasycznych.
Awangarda polskiej muzyki elektronicznej w opiniach dzieci i młodzieży
Polska muzyka awangardowa zajmuje w świecie znaczącą pozycję. Szczególnym jej gatunkiem jest muzyka elektroniczna i elektroakustyczna. Atrakcyjność tej twórczości pod względem silnego oddziaływania na wyobraźnię odbiorcy sprawia, że stanowi ona idealny materiał do prezentacji w gronie dzieci i młodzieży. Początkowo może wywoływać zdziwienie i uśmiech, lecz przy odpowiednim doborze utworów ma szansę zainteresować młodego odbiorcę.
Wizerunek kobiet w polskim rapie
Kobieta od zawsze stanowiła inspirację dla wielu twórców muzycznych. Wydaje się, że szczególnie ciekawy wizerunek kobiet funkcjonuje w obszarze kultury hip-hop, czyli środowisku zdecydowanie zdominowanym przez mężczyzn. Już od samego początku gatunek ten tworzyli i następnie rozwijali mężczyźni, kobiety zaś pojawiły się w nim znacznie później. Muzyka rap, albo szerzej kultura hip-hopu, jest na tyle obszernym polem badań, że można wyszczególnić tutaj nie jeden, a znacznie więcej wzorów kobiety.
Wizerunek kobiet w teledyskach w latach 90. XX wieku i w pierwszych dekadach XXI wieku
Zajęłam się analizą wizerunków kobiet w latach 90. XX wieku oraz w pierwszych dekadach XXI wieku, aby sprawdzić, czy upływ czasu spowodował zmiany w kreowaniu bohaterek kobiecych oraz w którą stronę zmierzają twórcy wideoklipów. Głównym celem mojego badania było porównanie obrazu kobiet w teledyskach w tym okresie oraz wyjaśnienie, co powodować może istotną zmianę w sposobach ekspozycji kobiecego ciała.
„Welcome to Japan!”. O obrazach Japonii i Japończyków w amerykańskim teatrze muzycznym i musicalu
Symbolicznym początkiem dla wprowadzenia tematu japońskiego do kultury popularnej stał się rok 1885 i londyńska premiera opery komicznej Gilberta i Sullivana pt. Mikado. Dzieło zyskało sobie pod koniec XIX w. status kultowego – podczas pierwszej realizacji wystawiano je w stolicy Imperium Brytyjskiego łącznie 672 razy, bijąc rekordy popularności.
