Apendix. Andrzej Zaucha w oczach bliskich [część 3]
![Kategorie: Publikacje – Apendix. Andrzej Zaucha w oczach bliskich [część 3]](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1424955765.jpg)
Rozmowy mające na celu pogłębienie wiedzy z zakresu biografii piosenkarza pokazały rzecz niezwykle ciekawą – wobec tych samych faktów rozmówcy wyciągali odmienne wnioski. Mówi to bardzo wiele. Nie tyle o rozmówcach ile o artyście.
„Wędrowiec do nicości” w „Zachodzie słońca w Milanówku” J.M. Rymkiewicza

Po prawie dwustu latach od swojej śmierci Franz Schubert zjawił się (w nieco zdekompletowanym stroju) w sali koncertowej, by posłuchać swojej „Sonaty B-dur” D960. Zjawia się też, dość regularnie, w wierszach Jarosława Marka Rymkiewicza. Kim jest Schubert – bohater utworów tego poety?
Sprzeczny charakter szumu w muzyce – jego uniwersalność i relatywizm (część II)

W 2008 roku uczestniczyłem w koncercie Sex Pistols. Choć z oryginalnego składu obecni byli już tylko Johnny Rotten, Steve Jones i Paul Cook, ogromny namiot, pod którym grupa występowała, błyskawicznie wypełnił się do ostatniego miejsca, ba, wiele osób musiało oglądać show na telebimach poza nim. Jest to wystarczający dowód na to, że mimo postępującego od końcówki lat siedemdziesiątych rozdrobnienia punku na liczne, dużo przystępniejsze podgatunki, popyt (nawet jeśli podświadomy) na jego pierwotną, radykalną formę wciąż jest ogromny, zwłaszcza w dobie kapitalizmu i globalizacji.
Artystyczne oblicza Andrzeja Zauchy w latach 80. (Część 2)

Lata osiemdziesiąte były dla Andrzeja Zauchy okazją do pokazania swojej wszechstronności. W przeciągu dekady wokalista udowodnił fanom, że równie świetnie czuje się w repertuarze estradowym, jazzowym, soulowym, jak i operowym. Podejmował się wyzwań aktorskich w teatrze, kabarecie i filmie.
Sprzeczny charakter szumu w muzyce – jego uniwersalność i relatywizm (część I)

Etymologia słowa noise wiąże się z agresją i napięciem, które wywołują u ludzi potężne zjawiska przyrodnicze – sztormy czy burze. Źródłosłowu terminu można się też dopatrywać w greckim wyrazie „nausea”, oznaczającym chorobę morską. Według kulturoznawcy, Radosława Sirko, angielski termin „noise” zawiera w sobie dwa polskie odpowiedniki: szum i hałas, z których zwłaszcza drugi ma negatywny wydźwięk. Jak wygląda historia noise’u w muzyce?
Improwizacja w chórze, chór w improwizacji – wstęp do rozważań o tym, co chórmistrz może spotkać w partyturze

Improwizacja w chórze? Hasło budzi duże zainteresowanie moich znajomych dyrygentów. Wydaje się, że chóralistyka i improwizacja to wykluczające się terminy. Jesteśmy oceniani z wierności partyturze, ale improwizowanie z grupą 20, 30 osób wydaje się niemożliwe. Nic bardziej mylnego.
Andrzej Zaucha – sympatyczny i dobry facet (część 1)

Zaucha to postać tragiczna. Nie tyle ze względu na jego śmierć, ale przede wszystkim ze względu na rozdarcie pomiędzy komercyjną estradą i niekomercyjnym jazzem. Na przykładzie licznych rozmów, jakie przeprowadziłam z muzykami znającymi piosenkarza, postaram się nakreślić profil jego artystycznej osobowości.
„A gdy serce drży boleśniej, to przerabiam łzy na pieśni”. O „Albumie pieśni" Adama Asnyka

„Poeta melodji i głębin”, „subtelny pieśniarz”, w którego wierszach zachwyca „cudowna melodyjność kunsztownie zbudowanej strofy, pieszczącej się wprost, jak kochanka, z rozkołysanym słuchem czytelnika”. Taki podobno był Adam Asnyk i jego twórczość. Czy powyższe określenia nie są jednak tylko nadinterpretacją młodopolskiego badacza literatury? Jak „poeta czasów niepoetyckich” wprowadzał muzykę do swoich utworów?
W stronę wyzwolenia. O muzyce Dobromiły Jaskot

„Moja muzyka podążała w niepożądanym, ascetycznym kierunku. Chciałam wyzwalać dźwięk, a jednak go ograniczałam do samej struktury.[…] Teraz będę prezentować więcej dźwięków w szerszym kontekście. Chcę się odciąć od wszystkiego, co skomponowałam przed 2013 rokiem…”
Nowe spojrzenie na tradycję antyczną w twórczości Iannisa Xeniakisa

Iannis Xenakis, kompozytor greckiego pochodzenia, jest zazwyczaj rozpoznawany jako kompozytor-architekt, który swoje utwory konstruował na podstawie zawiłych teorii matematycznych. Istotnie, ważny dział jego twórczości stanowią kompozycje oparte na rachunku prawdopodobieństwa. Często jednak zapomina się jak wielki wpływ na działalność tego kompozytora miała kultura starożytnej Grecji.