Wędrująca muzyka dusz. Polskie pieśni w interpretacji Bernadety Sonnleitner i Jakuba Tchorzewskiego
Któż nie zna Piosnki litewskiej albo Jestem i płaczę? Czy warto te pozycje, należące do kanonu polskiej literatury wokalnej, jeszcze przypominać? Okazuje się, że tak. Sięgając po znane tytuły, można dodatkowo usłyszeć te rzadziej wykonywane: Jak się najlepiej opędzać od szerszenia oraz Dreamscape.
Rosja pod kobiecą ręką. Beatrice Rana – Prokofiew, Czajkowski.
Mogę jedynie polecić to nagranie. Nie dość, że znajdziemy tutaj jedne z piękniejszych rosyjskich koncertów fortepianowych XIX i XX w., to usłyszymy je w świetnym wykonaniu, wzbogaconym o powiew świeżości, który wnosi młoda artystka.
Szabłowska i Szewczyk monofonicznie. Recenzja książki „Ludzkie gadanie. Życie, rock and roll i inne nałogi"
Ludzkie gadanie… to nie tylko muzyczna pocztówka z życia dziennikarzy z czasów PRL-u, to też konglomerat ludzkich historii, które splatają się ze sobą i przecinają. O poszczególnych bohaterach książki mówi się więcej, mniej, wspomina mimochodem, dopowiada przy okazji, wiąże się daną postać z inną, na fali jednego wspomnienia rodzi się inne, a w jego tle jeszcze kolejne…
Buchowska i Tchorzewski. Polska muzyka na wiolonczelę i fortepian
W mijającym roku nakładem wydawnictwa DUX ukazała się bardzo ciekawa pozycja fonograficzna – płyta Izabeli Buchowskiej i Jakuba Tchorzewskiego prezentująca rodzimą muzykę współczesną z XX i XXI wieku. Uwagę przyciąga zróżnicowany repertuar, jak i pełne wyrazu wykonanie.
Jak Boże Narodzenie, to tylko z King's Singers!
„Jak oni to robią?!”, „Nigdy nie słyszałam tak czystych kwint!”, „Czy to aby na pewno ludzie?” – to tylko kilka pytań z wielu, jakie przewijały mi się przez głowę podczas koncertu zespołu King’s Singers w Filharmonii Krakowskiej 18 grudnia.
Dwór mniej czy bardziej straszny? Relacja z premiery
Już na początku lipca byłam zaciekawiona nową reżyserią Strasznego dworu. Inna wersja polskiej opery narodowej o światowej sławie poparta radiową reklamą może zagwarantować pełną widownię. Rzeczywiście – 15 listopada 2015 roku rozglądając się po sali, nie zobaczyłam na niej wolnego miejsca.
Guillaume Connesson i szmaragdowa korona Lucifera
Spoglądając na okładkę, boję się wziąć płytę do ręki. Czarny maszkaron z katedry Notre Dame i czerwony napis Lucifer wywierają piorunujące wrażenie. Szczególnie w listopadowej aurze. Ostatecznie podejmuję się jednak recenzji. Przekonuje mnie logo Deutsche Grammophon, ale przede wszystkim idea podziemnego baletu.
„Jej głos jest pełen blasku…”. Si, Amore. Aleksandra Kurzak w rozmowie z Aleksandrem Laskowskim.
Kiedy pierwszy raz wzięłam do ręki książkę Si, Amore, czyli rozmowę Aleksandry Kurzak z Aleksandrem Laskowskim, w oczy od razu rzuciła mi się jej okładka. Błysk, pozłacana twarz artystki, to wszystko przyciągało wyrazistością i swoistą dostojnością na równi z dość osobliwym tytułem. Mogłoby się wydawać, że jest to dzieło przypadku, jednak już po przeczytaniu początkowych fragmentów doskonale wiemy, dlaczego książka przybrała właśnie taką formę.
Mihkel Poll – George Enescu. Bela Bartok. Erkki-Sven Tüür. Tonu Korvits
Jedną z najnowszych pozycji na rynku muzycznym jest płyta Mihkela Polla George Enescu. Béla Bartók. Erkki-Sven Tüür. Tõnu Kõrvits. Jest to druga płyta w dorobku tego pianisty.
Duo Aliada – New Colours of the Past
New Colours of the Past to podmuch świeżego powietrza, które zdmuchuje kurz ze znanych nam wykonań „hitów” muzyki klasycznej. Dzieje się tak na pewno za sprawą wyboru obsady – zarówno saksofon, jak i akordeon to instrumenty stosunkowo młode.
