Aleksander Dębicz: gdy improwizacja przychodzi z pomocą
„Od improwizacji tak naprawdę zaczęła się muzyka, bo przecież nikt od razu nie potrafił zapisywać dźwięków” – o historii improwizacji i własnej działalności na tym polu opowiada nam Aleksander Dębicz.
Cyber-surrealizm
Po swoim występie, w trakcie którego wypowiada zakazane słowo (the forbidden word), przestaje być w tamtej okolicy mile widziana. Odfruwa ze sceny, jednocześnie się pomniejszając (za sprawą bezimiennego ochotnika, który następnie zapada się pod ziemię).
Muzyka filmowa. Twórcy emigracyjni – część I
Spojrzenie na polską muzykę z perspektywy twórców emigracyjnych, zaproponowane przez redaktorów niniejszego numeru tematycznego, pozwala na ponowne zdefiniowane pola badawczego dotyczącego polskiej muzyki filmowej. Pomimo ożywienia badawczego, kompozytorzy filmowi działający poza granicami Polski pozostają na marginesie zainteresowań osób piszących o muzyce filmowej.
Muzyka filmowa. Twórcy emigracyjni – część II
Szczególnie wyraźnie widać emigracyjne poszukiwanie nowych perspektyw zawodowych w przypadku rynku amerykańskiego. Podobnie bowiem jak w poprzednich latach, także i współczesność muzyki filmowej przyjmuje Hollywood jako główny punkt odniesienia. Nie zawsze artystycznego, ale z pewnością prestiżowego.
Krótka (i subiektywna) historia śpiewania na ekranie
Śpiewanie, nucenie, gwizdanie to całkiem zwyczajne czynności, które towarzyszą nam każdego dnia, wyrażając nasze emocje. Nic dziwnego, że twórcy filmów, chcąc uwiarygodnić postaci scenariusza, powierzają im partie śpiewane. Pytanie tylko, czy śpiewanie w filmie faktycznie wypada autentycznie?
Kamera-muzyka-akcja!
Może kina nie ulegają w ostatnim czasie szczególnym oblężeniom, jednak powszechny dostęp do najnowszych produkcji w internecie powoduje, że przeciętny Kowalski zapytany o tytuł ostatniego filmu, jaki widział, rzuci pewnie nowszym tytułem niż (jedna z najczęstszych odpowiedzi w ankietach czytelniczych) „Potop”. Kto natomiast sięga po film, ten musi się zetknąć z towarzyszącą obrazowi muzyką. Muzykolog powinien zatem rozsiąść się w kinowym fotelu równie wygodnie, jak w filharmonii lub operze – pole do analiz jest tu przeogromne.
Festiwale muzyki filmowej oraz festiwale filmowe z muzyką
Muzyka filmowa coraz częściej zaczyna żyć własnym życiem i uniezależnia się od obrazu filmowego. Słuchacze chętniej sięgają po same ścieżki dźwiękowe. Na szczęście nie trzeba się ograniczać wyłącznie do nagrań – filmowe kompozycje goszczą często na koncertach symfonicznych oraz festiwalach. Dla miłośników muzyki filmowej, którzy chcieliby posłuchać swoich ulubionych ścieżek dźwiękowych na żywo, mamy na najbliższy czas następujące propozycje.
Muzyczno-filmowe premiery 2017
Jakich produkcji miłośnicy muzyki a zarazem kinomani nie powinni w tym roku przeoczyć? Oto kilka propozycji.
Anatomia grozy według Abla Korzeniowskiego
Z twórczością Abla Korzeniowskiego zetknęłam się po raz pierwszy, oglądając serial Penny Dreadful. Zdecydowanie była to miłość od pierwszego wejrzenia – piękne długie wiolonczelowe frazy z czołówki od razu mnie kupiły. Później było już tylko lepiej.
Jan A. P. Kaczmarek – kompozytor transatlantycki
Choć w panteonie polskich twórców muzyki filmowej przeważają kompozytorzy wykształceni w dziedzinie, w której się specjalizują, rzeczywistość pokazuje, że tradycyjne wykształcenie kompozytorskie nie jest niezbędne, by zaistnieć na rynku muzyki filmowej. Szybkie tempo produkcji, a także lżejszy kaliber muzyki filmowej w zestawieniu z muzyką koncertową, powodują, że środowisko filmowe otwiera się na utalentowane muzycznie osoby, za którymi niekoniecznie musi stać akademicki kurs harmonii czy kontrapunktu. Wśród XXI-wiecznych kompozytorów nieposiadających wykształcenia kompozytorskiego z pewnością uwagę zasługuje Jan Kaczmarek, autor muzyki do ponad pięćdziesięciu filmów długometrażowych i dokumentalnych, uhonorowany Nagrodą Akademii Filmowej (2005) za muzykę do filmu „Marzyciel” (2004).
