Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.2. Początki
18 grudnia 1529 roku miała na sejmie w Piotrkowie miejsce elekcja dziewięcioletniego zaledwie Zygmunta Augusta na króla Polski. Z tym właśnie wydarzeniem związana jest pierwsza kompozycja omawiana w niniejszym cyklu poświęconym okolicznościowej i historycznej pieśni polifonicznej w Rzeczypospolitej okresu zygmuntowskiego.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.1. Konteksty
Artykuł otwiera cykl tekstów poświęconych zjawisku okolicznościowej i historycznej pieśni polifonicznej w Rzeczypospolitej okresu zygmuntowskiego. Celem, jaki postawił sobie autor, było zbadanie kontekstu utworów ze względu na ich przeznaczenie okolicznościowe lub treści historyczne. Repertuar ten nie był do tej pory pod tym kątem badany. Ponadto wzięte pod uwagę pieśni zostaną zestawione razem bez względu na ich wartość artystyczną.
Wymagający majstersztyk. Sonaty Mieczysława Wajnberga w wykonaniu Linusa Rotha.
Letnia pora, zmienna pogoda i wysokie temperatury być może nie zachęcają, aby zmierzyć się z wymagającą muzyką. Dla ambitnych, wytrwałych słuchaczy Linus Roth przygotował jednak niespodziankę. Artysta prezentuje trzy Sonaty na skrzypce solo Mieczysława Wajnberga, po raz pierwszy nagrane na jednej płycie. Między utwory wplecione zostały Trzy tańce fantastyczne Dymitra Szostakowicza, w których Linusowi towarzyszy świetny pianista José Gallardo.
Liryka wokalna Apolinarego Szeluty a estetyka muzyczna „Młodej Polski”
W muzyce przełomu wieków najdoskonalszym przykładem na przenikanie się sztuk jest pieśń artystyczna. Rozmaitość powstającej wówczas poezji inspirowała kompozytorów do wyrażania się właśnie w tym gatunku. W epoce Młodej Polski drugim pod względem liczebności napisanych pieśni kompozytorem, po Karolu Szymanowskim, był Apolinary Szeluto. Liryka wokalna to gatunek, który odnajdujemy w każdym z jego okresów twórczych.
Twórczość muzyczna Apolinarego Szeluty – rekonesans
O ile Szymanowski, Różycki czy Karłowicz to twórcy, których nazwiska są powszechnie znane, o tyle Apolinary Szeluto, mimo iż to jeden z najważniejszych przedstawicieli młodopolskiej muzyki, pozostaje postacią praktycznie nieznaną. Taki stan rzeczy jest zastanawiający, biorąc pod uwagę artystyczny dorobek kompozytora – liczebnością przewyższający nawet dorobek Karola Szymanowskiego.
Nagroda GEMA dla Jagody Szmytki
Polska kompozytorka, Jagoda Szmytka została laureatką prestiżowej nagrody niemieckiego Stowarzyszenia GEMA w kategorii “młodych autorów”.
Estetyka liryki wokalnej w twórczości kompozytorów „Młodej Polski”
W drugiej połowie XIX wieku, w Europie zachodniej, w kręgu tak zwanej szkoły weimarskiej powstał nowy kierunek określany bądź jako późna faza romantyzmu – bądź jako neoromantyzm. Istotą kierunku był silny związek muzyki z literaturą oraz wyrażanie przez nią metafizycznych uczuć, nastrojów i idei filozoficznych. Tekst ukazuje różnice i podobieństwa w twórczości pieśniarskiej młodopolskich kompozytorów oraz ich stosunek do narodowego aspektu neoromantyzmu pierwszej połowy XX wieku.
"On tam być musi". Relacje tekstowo-muzyczne według Rafała Augustyna
Z jakich źródeł kompozytor czerpie teksty do swoich utworów? Na czym polega jego praca ze słowami? O rozmaitych, często instrygujących przypadkach relacji tekstowo-muzycznych w swoich kompozycjach opowiada Rafał Augustyn.
Muzyka mikrotonowa Pawła Mykietyna
Od około 2004 roku mikrotony stały się elementem emblematycznym w twórczości Pawła Mykietyna. Wówczas kompozytor zaczął budować własny system dźwiękowy w ramach skali ćwierćtonowej 24-stopniowej. W okresie tym, zapoczątkowanym Ładnieniem, można wykazać systemowe użycie mikrotonów, determinujące kształt formalny i przebieg dramaturgiczny utworów. W kontekście drogi twórczej Mykietyna i inspiracji mających na nią wpływ, stosowana przez niego technika mikrotonowa zdecydowanie zachęca do głębszej refleksji oraz szczegółowej analizy.
Muzyczny romantyzm z historią w tle. Międzynarodowy Festiwal Braci Wieniawskich w Lublinie
Lublin jest największym ośrodkiem kulturalnym wschodniej Polski – to zdanie znaleźć można w wielu przewodnikach i encyklopediach choć zupełnie nie oddaje ono charakteru życia muzycznego tego skądinąd inspirującego miasta. W kulturze bowiem nie chodzi o ilość, a o jakość. Na sytuację kulturalną Lublina trzeba więc spojrzeć z perspektywy czasu.
