Toruńska scena muzyczna
Scena to pojęcia kojarzące się z podwyższeniem, na którym wystawiane są sztuki teatralne czy koncerty muzyczne, lub też część aktu utworu dramatycznego. Trudniej jednak scharakteryzować pojęcie sceny muzycznej – bo nie chodzi tu tylko o właśnie ten podest z którego wykonywane są przez artystów utwory, tylko szerzej o ludzi, o miejsca i o jakąś określoną spójną stylistykę.
Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów Krakowskich
Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów Krakowskich, niegdyś Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, obchodził w tym roku 30. Jubileuszową edycję (odbywa się w Krakowie bez przerwy od 1989 roku). Za główny cel twórcy Festiwalu obrali sobie promocję, jak też prezentację „współczesnej, profesjonalnej twórczości kompozytorów krakowskich (od klasyków i generacji profesorów, poprzez wyróżniające się średnie pokolenie, po kompozytorów najmłodszych oraz studentów kompozycji) realizowanej w kontekście muzyki krajów sąsiadujących oraz krajów unii europejskiej i muzyki światowej”.
Postrzeganie czasu w muzyce. Analiza „Reflection for Cello” Agnieszki Zdrojek-Suchodolskiej
Kompozytor od początku swojej drogi zawodowej zmaga się z pojęciem czasu. Czas to coś płynącego, nieokiełznanego, często niepojmowanego. Czas dla kompozytora miał być tym, nad czym może zapanować, co może okiełznać i uchwycić – miał być czymś, co może podzielić według własnego uznania.
„Życiopisanie” w teatrze operowym Aleksandra Nowaka
Aleksander Nowak, niespełna czterdziestoletni kompozytor — urodził się 18 grudnia 1979 roku w Gliwicach — uznawany jest za jednego z najciekawszych, a przy tym najzdolniejszych przedstawicieli autorów młodego pokolenia. W jego twórczości wskazać można na kilka ważnych cech, jak: dyskurs z szerokorozumianą „muzyką popularną”, sięganie do różnych stylów, technik i estetyk, tym samym pojmowanie współczesnej muzyki, jako swoistej „gry kontekstów”, czy zainteresowanie relacjami między ludźmi. Wśród nich nader ważną jest zaś „życiopisanie”, przejawiające się w wyjątkowo osobistym charakterze kompozycji Nowaka.
47. Poznańska Wiosna Muzyczna. Patronat MEAKULTURY
Już dziś rozpoczyna się 47. Poznańska Wiosna Muzyczna objęta patronatem medialnym MEAKULTURY. Podczas 15 koncertów będzie można usłyszeć nie tylko najnowsze utwory polskich kompozytorów, ale także liczne premierowe kompozycje studentów Akademii Muzycznej w Poznaniu.
I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych
Międzynarodowy Konkurs Pianistycznym im. Fryderyka Chopina przez wielu uznawany jest za jeden z najważniejszych konkursów dla pianistów. Co pięć lat świat melomanów z zapartym tchem śledzi zmagania najzdolniejszych muzyków z całego świata, komentuje najlepsze (i najgorsze) interpretacje, trzyma kciuki za swoich faworytów. Czy podobne emocje wzbudzi nowy konkurs, którego patronem jest autor Etiudy Rewolucyjnej?
Polskie musicale – miniprzewodnik dla początkujących
Historia polskiego musicalu jest stosunkowo krótka, bo na dobrą sprawę zaczyna się dopiero w latach 70-tych XX wieku. W czasie minionych 50 lat nie powstało może dzieło, które stanowiłoby konkurencję dla produkcji z Broadwayu, ale jest kilka pozycji wartych poznania ‒ chociażby po to, aby zadać kłam twierdzeniu cudze chwalicie, swego nie znacie.
Podniebny spektakl
Spektakle w Teatrze Muzycznym Roma od lat cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem publiczności. Tym razem na scenę trafił musical Piloci (2017), przypominający dzieje polskich lotników walczących w Bitwie o Anglię. Na tle wojennych wydarzeń rozgrywa się miłosna historia pilota Jana i kabaretowej aktorki Niny, których wkrótce rozdzielą nie tylko tysiące kilometrów, ale i okrutny los.
Cały ten musical!
Musical jest formą teatralną, która łączy muzykę, piosenki, dialogi mówione i taniec. Ładunek emocjonalny dzieła – humor patos, miłość, gniew – podobnie jak sama opowieść, jest wyrażany poprzez słowa, muzykę, ruch i aspekty techniczne przedstawienia, które tworzą jedną, spójną całość. Postanowiliśmy w tym karnawałowym czasie, oddać w Wasze ręce numer MEAKULTURY poświęcony właśnie musicalowi.
Polski "American dream" Metra
Były lata 80. XX wieku, kiedy Janusz Józefowicz i Janusz Stokłosa poznali się w warszawskim Teatrze Ateneum. Pracując wspólnie nad musicalem Brel, wpadli na pomysł stworzenia własnego spektaklu – pierwszego polskiego musicalu. Każdy niemal ich krok był sukcesem: do castingów zgłosiły się tłumy, zdobyto salę do prób, a zespół wspierany był przez sztab fachowców od masażystów, przez choreografów do logopedów.
