Czy opera może się jeszcze odegrać?
Kiedy John Cage zaczął wprowadzać do sztuki eksperyment, zmieniając na zawsze to, co (wciąż) nazywamy muzyką, wielu jego apologetów podkreślało jak bardzo istotny jest teatr.
Amplifikacja instrumentu akustycznego. Idea i praktyka
Amplifikacja jest dla mnie narzędziem, w oparciu o które poszukuję własnej tożsamości jako instrumentalisty. Jej funkcja z pewnością daleko wykracza poza proste „wzmocnienie” sygnału, a mimo iż od wielu już lat obecna jest w wykonawstwie muzyki współczesnej, to jej potencjał wydaje się wciąż niewystarczająco wyzyskany.
Pokoncertowe impresje młodych krytyków
Muzyka współczesna może zaskakiwać, zwłaszcza gdy nie obcujemy z nią na co dzień. Przekonali się o tym studenci poznańskiej muzykologii, którzy uczestniczyli w warsztatach i koncercie zespołu airborne extended goszczącego na 47. Poznańskiej Wiośnie Muzycznej. Zapraszamy do lektury pokoncertowych wrażeń Aleksandry Babiarskiej, Barbary Borowskiej, Jakuba Kranca i Zuzanny Nalepy.
Wiosna brzmi wspołcześnie
O tym, że wiosna BRZMI, że wypełniają ją odgłosy budzącej się do życia przyrody, nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Ale czy brzmi współcześnie…? W numerze, który oddajemy właśnie do Waszych rąk postaramy się pokazać, że tak.
„Brakuje mi dyskusji pomiędzy muzykami, odbiorcami, a mediami.” Wywiad z Rafałem Zapałą.
Rafał Zapała jest kompozytorem, pianistą, perkusistą i wykładowcą w Poznańskiej Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego. Specjalizuje się w muzyce współczesnej, elektronicznej i eksperymentalnej. Interesuje go neurofeedback w muzyce, komponuje też w gatunkach glitch artu, sound artu i bio artu. Jest zwolennikiem happeningów i instalacji dźwiękowych wykorzystujących audiosferę Poznania. O 47. edycji Międzynarodowego Festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna”, o kompozycjach, Kołorkingu Muzycznym, granicach zmysłów i gatunków muzyki elektroakustycznej z Rafałem Zapałą rozmawia Monika Winnicka.
Wokół 47. "Poznańskiej Wiosny Muzycznej". Wielogłos
Relację z 47. Poznańskiej Wiosny Muzycznej przedstawiamy w wielogłosie. Splatają się w nim rozmaite wątki, preferencje, wrażliwości i sposoby opisu. W efekcie powstała mozaikowa relacja, która ma w sobie coś z mozaikowości i różnorodności samego festiwalu.
London Philharmonic Orchestra Young Composers programme 2018/2019
London Philharmonic Orchestra otwiera nabór do programu dla młodych kompozytorów, którym oferuje roczne warsztaty nad utworem. Zwieńczeniem współpracy będzie publiczna prezentacja kompozycji.
Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów Krakowskich
Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów Krakowskich, niegdyś Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, obchodził w tym roku 30. Jubileuszową edycję (odbywa się w Krakowie bez przerwy od 1989 roku). Za główny cel twórcy Festiwalu obrali sobie promocję, jak też prezentację „współczesnej, profesjonalnej twórczości kompozytorów krakowskich (od klasyków i generacji profesorów, poprzez wyróżniające się średnie pokolenie, po kompozytorów najmłodszych oraz studentów kompozycji) realizowanej w kontekście muzyki krajów sąsiadujących oraz krajów unii europejskiej i muzyki światowej”.
Postrzeganie czasu w muzyce. Analiza „Reflection for Cello” Agnieszki Zdrojek-Suchodolskiej
Kompozytor od początku swojej drogi zawodowej zmaga się z pojęciem czasu. Czas to coś płynącego, nieokiełznanego, często niepojmowanego. Czas dla kompozytora miał być tym, nad czym może zapanować, co może okiełznać i uchwycić – miał być czymś, co może podzielić według własnego uznania.
„Życiopisanie” w teatrze operowym Aleksandra Nowaka
Aleksander Nowak, niespełna czterdziestoletni kompozytor — urodził się 18 grudnia 1979 roku w Gliwicach — uznawany jest za jednego z najciekawszych, a przy tym najzdolniejszych przedstawicieli autorów młodego pokolenia. W jego twórczości wskazać można na kilka ważnych cech, jak: dyskurs z szerokorozumianą „muzyką popularną”, sięganie do różnych stylów, technik i estetyk, tym samym pojmowanie współczesnej muzyki, jako swoistej „gry kontekstów”, czy zainteresowanie relacjami między ludźmi. Wśród nich nader ważną jest zaś „życiopisanie”, przejawiające się w wyjątkowo osobistym charakterze kompozycji Nowaka.
