Mistycyzm we współczesnej zagranicznej muzyce rozrywkowej
W jednym ze swoich artykułów ksiądz profesor Marek Chmielewski definiuje doświadczenie mistyczne jako „bezpośrednie, pewne, bardzo intensywne, krótkotrwałe i niewyrażalne zjednoczenie z Bogiem”. W jakich formach przejawia się mistycyzm w muzyce zachodniej? Druga część analizy Ziemowita Słodkowskiego.
Eryk Satie. Mistyk, hipnotyzer, ironista
Monsieur précurseur, Eryk Satie uprościł muzykę. Uwolnił ją z pętających kompozytorów konieczności. Mistyk, hipnotyzer, bufon, eksperymentator, ekscentryk. Genialny dyletant… Określenia można mnożyć. To właśnie on zrewolucjonizował muzykę, choć dziś prawie nikt już o tym nie pamięta.
Stochkausen i „życiopisanie”
Organiczny kontekst, swego rodzaju środowisko naturalne, w którym powstaje kompozycja, jest niezwykle pomocny w odczytaniu dzieł wyjątkowego twórcy XX i XXI wieku Karlheinza Stockhausena. Wiele jego utworów zrozumieć można patrząc przez pryzmat biografii twórcy.
Tadeusz Zygfryd Kassern na emigracji w Nowym Jorku – „Twarda walka o uznanie i chleb”
Totalitaryzmy niemiecki i radziecki, które ogarnęły Europę w XX wieku oraz szereg innych okoliczności sprawiły, że wielu kompozytorów polskich z pokolenia, które zadebiutowało w dwudziestoleciu międzywojennym udało się na emigrację. Jednym z nich był Tadeusz Zygfryd Kassern.
Duchowe spotkanie z muzyką rockową „poza historią”
Na ile ważne są historia i kontekst w rocku? Oprócz subkultur, obyczajów i dat istnieje sztuka muzyczna, jaką zostawiają po sobie kolejne generacje. I to sama muzyka jest w istocie najważniejsza, a do tego czasem także bardzo ciekawa w kategoriach artystycznych i estetycznych.
O rozrywce na poważnie
Rock, blues, pop… Któż nigdy nie słyszał Boba Dylana, któż nie bawił się na szkolnej dyskotece, któż nie zetknął się nigdy z nazwiskiem Agnieszki Chylińskiej? Muzyka popularna jest dziś wszechobecna i nie sposób jej nie znać. Ale warto też uświadomić sobie, że jest to w gruncie rzeczy nie tylko nic nie znaczący ludyczny dodatek do rzeczywistości. To zjawisko wielowymiarowe i wieloaspektowe, które, wbrew pozorom, poddaje się badaniom i analizie. A na dodatek warto o nim pisać.
Diabeł decybelem
Czy muzyka, w której nie ma emocji jest całkowicie odczłowieczona? Jest taka teoria, że wszystkimi przeżywanymi przez nas emocjami karmi się jakiś byt, a może nawet cała konstelacja równoległych rzeczywistości – emocje, to jakby rozpuszczalnik dla energii – lekko nawet podgrzane, emocje przechodzą w stan lotny, ewaporują jako czysta energia. Im emocji więcej, tym dla niego lepiej, i nie ważne, dobrych czy złych. W kotle musi buzować i tyle.
Szymanowski – „Kochanek"
Muzyka Szymanowskiego wymyka się kategoriom – o tym wiele już pisano. Zbyt szybko kompozytor został przepuszczony przez „izmy”, które zwalczał z taką zapalczywością, widząc w nich wyraz nieudolności krytyki.
Parasolkami, zębami, pazurami. Obrońcy muzyki w akcji
Poczet skandalistów jest bardzo długi. Obok zaciekłych wojowników o prawo do mówienia swoim własnym głosem stoją w nim bojownicy z zastanym porządkiem, a także i ci, którzy po prostu pisali muzykę, tak, jak potrafili najlepiej, a skandale wywoływali ich menadżerowie albo publiczność jeszcze nie gotowa na zmiany.
Jazzowa droga do emancypacji czarnoskórych Amerykanów
Etymologia słowa „jazz” nie jest do końca znana. Początkowo słowo to było pisane jako „jas” lub „jass” i używane w slangu od około 1912 roku. Jego znaczenie nie odnosiło się bezpośrednio do muzyki, a do emocji, wigoru czy żywotności. Historyk Ethan Mordden uważał, że słowo „jazz” w gwarze czarnoskórych odnosiło się do kopulacji.
