Moniuszkę wtłoczono w sztywne ramy i zamknięto w "cepeliowskim" idiomie
Wywiad z Maestro Marcinem Sompolińskim, który uczestniczy w rekonstrukcji wileńskiej partytury Halki i który taką realizację przygotowuje jako dyrygent w Warszawskiej Operze Kameralnej.
Tradycyjna "Halka" nie istnieje!
Wywiad z Maestro Piotrem Wajrakiem, który w Operze Nova w Bydgoszczy w kwietniu 2013 roku przygotował premierę Halki, a następnie nagrał ją w latach 2018/19 na potrzeby wydania DVD; obecnie przygotowuje premierę Strasznego dworu na inaugurację XXVI Bydgoskiego Festiwalu Operowego i obchody 200-lecia urodzin Stanisława Moniuszki.
Patriotyczny balans…
W Roku Stanisława Moniuszki – bo rok 2019 został nim ogłoszony oficjalnie z ramienia Sejmu – z pewnością tyluż się cieszy, co niepokoi. Bo i ile razy można słuchać Śpiewnika domowego? Halki? Strasznego dworu? Na to pytanie odpowiada recenzja Strasznego Dworu w reż. W. Ochmana wznowionego w Operze Śląskiej.
Po co śpiewać dziś utwory Stanisława Moniuszki
Niełatwo jest odpowiedzieć na pytanie po co nam, w XXI wieku, Stanisław Moniuszko… Niełatwo jest odpowiedzieć na nie choćby przed samym sobą, bo okazuje się, że często traktujemy jego sztukę nieco po macoszemu.
Czekając na pariasa. Kilka słów o przyczynach zapomnienia "Parii" Moniuszki
Jak podaje Encyklopedia Teatru Polskiego Paria, ostatnia ukończona opera Stanisława Moniuszki, była po II Wojnie Światowej wprowadzana do repertuaru polskich oper tylko siedem razy. Ostatni raz czternaście (!) lat temu, w Operze na Zamku w Szczecinie. Paria, młodszy, hinduski brat Halki, nie miał więc szans zakorzenić się w świadomości słuchaczy, śpiewaków, dyrygentów i instrumentalistów.
Sophie Karthäuser: od emocji ważniejsza jest…
Sophie Karthäuser – sopranistka z Belgii mówi, jak i gdzie szuka emocji. Opowiada o kompozytorach ironistach. Zdradza też, co, jej zdaniem, jest w muzyce niż emocje ważniejsze. Wywiad można przeczytać w wersji polskiej i francuskiej (en français là-bas).
Retoryka w służbie ekspresji w wybranych utworach Karola Szymanowskiego
Kwestią poruszania duszy muzyką zajmowali się w starożytności między innymi pitagorejczycy. Twierdzili oni, iż muzyka zawiera niezwykłe właściwości wpływania na ludzką duszę, która w ich mniemaniu sama także była harmonią. Wieki później Gioseffo Zarlino twierdził, iż muzyka posiada umiejętność wpływania na umysł (docere), następnie dociera do emocji (delectare), by na końcu gwałtownie poruszyć duszę odbiorcy (movere). W czasach baroku powstają katalogi znaczeń tak skrajnych jak radość, smutek…
Parasolkami, zębami, pazurami. Obrońcy muzyki w akcji
Poczet skandalistów jest bardzo długi. Obok zaciekłych wojowników o prawo do mówienia swoim własnym głosem stoją w nim bojownicy z zastanym porządkiem, a także i ci, którzy po prostu pisali muzykę, tak, jak potrafili najlepiej, a skandale wywoływali ich menadżerowie albo publiczność jeszcze nie gotowa na zmiany.
Operowe perypetie sumeryjskich bogów
Twórcza aktywność kompozytorów młodego pokolenia w zakresie operowych gatunków nie gaśnie. Co prawda, część z nich nadal traktuje tę dziedzinę jako pole do eksperymentów, jednak są również tacy, którzy doskonale odnajdują się w tradycyjnej formie, nasycając ją nowymi treściami i pomysłami muzycznymi. Do takich kompozytorów z pewnością należy Aleksander Nowak.
Czy opera może się jeszcze odegrać?
Kiedy John Cage zaczął wprowadzać do sztuki eksperyment, zmieniając na zawsze to, co (wciąż) nazywamy muzyką, wielu jego apologetów podkreślało jak bardzo istotny jest teatr.
