Styl gitarowy Erica Claptona – analizy
Eric Clapton na początku lat 60., gdy blues w Wielkiej Brytanii stawał się popularnym gatunkiem, rozpoczynał dopiero naukę gry na gitarze, by z czasem przyczynić się do jeszcze większej popularyzacji tej muzyki w swoim kraju. Można powiedzieć, że w najbardziej odpowiednim etapie życia chwycił za gitarę. Dziś uważany jest za gitarzystę młodej fali białego bluesa na Wyspach Brytyjskich. Współtworząc jedne z najbardziej znanych zespołów takich jak: The Cream czy Bluesbrakers z Johnem Mayallem, inspirując się światowej sławy artystami bluesowymi, rozwijał swoje umiejętności w grze na gitarze.
47. Poznańska Wiosna Muzyczna. Patronat MEAKULTURY
Już dziś rozpoczyna się 47. Poznańska Wiosna Muzyczna objęta patronatem medialnym MEAKULTURY. Podczas 15 koncertów będzie można usłyszeć nie tylko najnowsze utwory polskich kompozytorów, ale także liczne premierowe kompozycje studentów Akademii Muzycznej w Poznaniu.
Przybysze z Italii. Pierwsze fortepiany
Włochy od antyku stanowią miejsce narodzin nowatorskich prądów, idei oraz wynalazków, które z czasem przelewają się przez Alpy i ogarniają całą Europę. Renesans, Barok, Klasycyzm, to tylko ogólne pojęcia, za którymi kryje się szereg małych odkryć i sztukateryjna materia uporządkowana przez twórców Półwyspu Apenińskiego. Patrząc na dzisiejszy fortepian, nie każdy zdaje sobie sprawę, że jego przodkowie byli Przybyszami z Italii.
Martyna Kaźmierczak i fortepian stołowy Broadwood
Polska pianistka Martyna Kaźmierczak w 2016 roku otrzymała od angielskiego Towarzystwa Przyjaciół Fortepianu Stołowego (Friends of Square Pianos) odrestaurowany instrument Broadwood z roku 1792. Unikatowy podarunek w „swojej” epoce został opatrzony inskrypcją samego Muzio Clementiego. Zapraszamy do prześledzenia tej niesamowitej historii.
Sonaty na pianoforte z akompaniamentem skrzypiec
Czy można akompaniować na skrzypcach? W postromantycznym systemie edukacji muzycznej, który w dalszym ciągu jest podstawą kształcenia młodych instrumentalistów panuje głębokie przekonanie, iż wszystkie utwory kameralne przeznaczone na skrzypce oraz instrument klawiszowy są sonatami „skrzypcowymi”. Jest to stwierdzenie bardzo dla pianistów krzywdzące.
Dwa oblicza instrumentów klawiszowych: Friedrich Wilhelm Rust – Der Clavierpoet – Jermaine Sprosse
W minionym roku nakładem wytwórni płytowej Deutsche Harmonia Mundi ukazał się solowy album Jermaine Sprosse, niemieckiego muzyka specjalizującego się w grze na historycznych instrumentach klawiszowych. Na płycie zatytułowanej Der Clavierpoet zarejestrowano nieco dziś zapomniane kompozycje Friedricha Wilhelma Rusta – trzy spośród najwcześniej i najpóźniej powstałych sonat oraz cykl wariacji na temat canzony Blühe liebes Veilchen Johanna Abrahama Petera Schulza.
Oryginał czy kopia?
Zainteresowanie historycznymi fortepianami w Polsce zdecydowanie wzrasta, czego wyrazem jest nie tylko niniejszy numer magazynu, ale także planowane w tym roku konkursy, wystawy, festiwale, otwierające się nowe specjalności na wyższych uczelniach. W takim kluczowym momencie warto zastanowić się nad kilkoma ważnymi aspektami, może nawet potencjalnymi pułapkami, w obcowaniu z tym zagadnieniem.
Nie każdy instrument musi grać – słów kilka o Beniaminie Voglu
W polskiej literaturze przedmiotu, w zakresie dziedziny jaką w ogóle jest instrumentologia czy szerzej przemysł muzyczny, bardzo długo znajdowała się rozległa tematyczna luka. Lukę tę postanowił kilkadziesiąt lat temu wypełnić Beniamin Vogel – człowiek znany w świecie zapalonych instrumentologów, a mimo to anonimowy zarówno dla wielu artystów, jak i muzykologów na co dzień nie znajdujących uciechy w badaniach nad dawnymi instrumentami. Jako że celem niniejszego wydania Magazynu jest także wypełnianie pewnych luk we współczesnym piśmiennictwie muzycznym – niniejszy artykuł poświęcony został krótkiej charakterystyce dorobku Beniamina Vogla.
O prawdziwej sztuce gry na instrumentach klawiszowych – traktat Carla Philippa Emanuela Bacha
Nakładem wydawnictwa Astraia ukazało się w 2017 roku pierwsze pełne polskie wydanie traktatu Carla Philippa Emanuela Bacha “O prawdziwej sztuce gry na instrumentach klawiszowych”. Opublikowane w dwóch częściach w drugiej połowie XVIII wieku dzieło pozostaje czołową pozycją dla wszystkich wykonawców, grających na instrumentach klawiszowych.
Partnerstwo historyczne. Drogosz, Thiel i Beethoven
Wiolonczela i pianoforte – połączenie pełne elegancji i wyrazistości brzmienia, które cieszyło się dużą popularnością w epoce klasycyzmu. Choć w rodzimym środowisku wykonawców muzyki dawnej mamy zarówno wybitnych wiolonczelistów, jak i pianistów specjalizujących się w grze na instrumentach historycznych, to projektów fonograficznych z nagraniami XVIII- i XIX-wiecznej muzyki kameralnej pozostaje stosunkowo niewiele. Dlatego album Katarzyny Drogosz i Jarosława Thiela z kompozycjami Ludwiga van Beethovena, nagrany we współpracy z Narodowym Forum Muzyki wiosną 2017 roku, jest pod tym względem wyjątkowy. Zawiera bowiem sonaty i wariacje z wczesnego okresu twórczości Beethovena, w których kompozytor znacząco zmienił funkcje obu instrumentów. Stawiając, zarówno przed wiolonczelistą, jak i pianistą, bardzo wysokie wymagania techniczne, usamodzielnił i rozwinął ich partie, a obu muzyków uczynił równorzędnymi partnerami.
