Fenomen "Śpiewników domowych"
“Ja nic nowego nie tworzę; wędruję po polskich ziemiach, jestem natchniony duchem polskich pieśni ludowych i z nich mimo woli przelewam natchnienie do wszystkich moich dzieł”.
– S. Moniuszko, ze Wstępu do Śpiewników domowych
Moniuszko wirtuozowski. O parafrazach fortepianowych Henryka Melcera-Szczawińskiego
Czy istnieje polski odpowiednik lisztowskich opracowań „topowych” romantycznych pieśni? Czy rodzimy pianista, realizujący się w romantycznej wirtuozerii, ma na co liczyć, jeżeli chodzi o „swojskie kawałki”? Na to pytanie odpowiadają parafrazy pieśni Moniuszki autorstwa H. Melcera – Szczawińskiego.
Szymanowski – „Kochanek"
Muzyka Szymanowskiego wymyka się kategoriom – o tym wiele już pisano. Zbyt szybko kompozytor został przepuszczony przez „izmy”, które zwalczał z taką zapalczywością, widząc w nich wyraz nieudolności krytyki.
Drugi dom. Dominik Połoński i muzyka współczesna
Dzięki Dominikowi powstał repertuar, który nigdy nie zaistniałby w tym kształcie bez niego. To on wielokrotnie inspirował kompozytorów, proponując im konkretne rozwiązania techniczne. Współtworzył wizje utworów, przyczyniał się do nanoszenia poprawek do partytur. Ale, co najważniejsze, dzięki wiolonczeliście powstawały wyjątkowe sytuacje wykonawcze. Sytuacje głęboko poruszające, które kazały widzom opuścić swoje „strefy obojętności”, uruchomić wyobraźnię i otworzyć się na nowe doświadczenia.
Jazzowa droga do emancypacji czarnoskórych Amerykanów
Etymologia słowa „jazz” nie jest do końca znana. Początkowo słowo to było pisane jako „jas” lub „jass” i używane w slangu od około 1912 roku. Jego znaczenie nie odnosiło się bezpośrednio do muzyki, a do emocji, wigoru czy żywotności. Historyk Ethan Mordden uważał, że słowo „jazz” w gwarze czarnoskórych odnosiło się do kopulacji.
Niesłyszalne, granice obiektów i płacz przedmiotów. O twórczości Adama Gołębiewskiego
Twórczość Adama Gołębiewskiego charakteryzują najlepiej dwa problemy: możliwość rozszerzonego wykorzystania zestawu perkusyjnego, a przez to chęć podjęcia w muzyce improwizowanej krytyki formalnego używania instrumentów jako takich, oraz refleksja nad sytuacją koncertu, z której wypłynęły instalacyjno-performerskie działania artysty, skupionego na budowaniu przestrzeni do kontaktu ze swymi odbiorcami.
Ciemne centrum
„Szorujemy chyba po dnie piekła”, powiedziała moja dziewczyna gdzieś w połowie „in vain” Georga Friedricha Haasa, które odsłuchiwałem sobie na rozgrzewkę przed polską premierą; spojrzałem na nią dziwnie, bo sam czułem się jak Magellan, przed którym wyłaniają się, jedna za drugą, wyspy nowego świata. Wyspy, oczywiście, spektralne. Wyrafinowane, pełne halucynacyjnego przepychu, harmonie. Jak dla mnie ta parada wspaniałości mogłaby trwać nie 70 minut, bo tyle zwykle zajmuje wykonanie najsłynniejszego dzieła Haasa, a 4 godziny.
„To co tam usłyszę, przetwarzam tutaj w ciszy.” Komponowanie w pejzażu dźwiękowym
Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy muzyką a środowiskiem akustycznym występują skomplikowane związki i zależności. Od lat w muzykologii prowadzone są interdyscyplinarne badania związków muzyki z literaturą, sztukami pięknymi, nowymi technologiami, konkretnymi prądami politycznymi i wieloma innymi dziedzinami ludzkiej aktywności. Wciąż niewiele jest jednak prac, które poruszałyby zagadnienie związków muzyki z pejzażem dźwiękowym.
O festiwalach jazzowych… i nie tylko
Pierwsze głosy o śmierci jazzu słychać było już w 1969 roku. Tymczasem w Polsce w roku 2018 roku funkcjonuje kilkadziesiąt klubów jazzowych i organizowanych jest około 150 festiwali. Oznacza to, że statystycznie co dwa, trzy dni rozpoczyna się w naszym kraju kolejny festiwal jazzowy…
Festiwale Andrzeja Chłopeckiego
Andrzej Chłopecki – wybitny krytyk muzyczny, niezrównany propagator muzyki współczesnej i jej oddany wielbiciel, miał też w swoim aktywnym życiu zawodowym wiele związków z festiwalami. Sam brał udział w programowaniu kilku z nich, stworzył też własny, z którego był szczególnie dumny…
