Sacrum Profanum – refleksje festiwalowe
Sacrum Profanum powraca do korzeni. W programie tegorocznej edycji festiwalu oprócz kompozycji z nurtu muzyki alternatywnej czy utworów najnowszych, autorstwa kompozytorów „akademickich”, znów znalazło się miejsce dla dzieł ojców awangardy. Ważnym gatunkiem była także opera w jej nowych, czasem dyskusyjnych, odsłonach.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.8. Nauki małżeńskie
O ile poprzednia część cyklu tekstów poświęconych polifonicznej pieśni okolicznościowej dotyczyła utworu przeznaczonego na wesele samego króla, o tyle tym razem przyjrzymy się epitalamium powstałym na użytek szlachecki: Pieśni na wesele Wielmożnego Pana Jana Kostki ze Sztymbarku, o małżeństwie świętym.
Bartosz Kowalski – „Kompozytor strefy środka”. Portrety warszawskich kompozytorów (cz. 2)
Jak brzmi współczesna Warszawa? Czy pojęcie „muzyka stolicy” jest tożsame z pojęciem „muzyka Warszawskiej Jesieni”? Czy istnieje wspólny język, którym posługują się kompozytorzy warszawscy, czy przeciwnie: jest to konglomerat twórczych indywidualności? Odpowiedzi na te pytania postanowiłam poszukać w cyklu wywiadów „Portrety warszawskich kompozytorów”. Bartosz Kowalski, nie identyfikując się ani z trendami promowanymi przez festiwale muzyki współczesnej, ani z lekkostrawną muzyką rozrywkową, określa siebie jako kompozytora „strefy środka”.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.7. Królewskie wesele
Pieśń o weselu jest jednym z dwóch epitalamiów XVI-wiecznych omawianych w tym cyklu. Katarzyna Habsburżanka to kolejna, trzecia już żona Zygmunta Augusta. Król, mimo młodego wieku, do 1553 roku owdowiał dwukrotnie – pierwszy raz po śmierci Elżbiety Habsburżanki w 1545, następnie zaś po śmierci ukochanej Barbary Radziwiłłówny w 1551. Żadna z nich nie dała Augustowi potomka, tak potrzebnego wymierającej już wtedy dynastii.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.6. Barbara
Napis nad grobem zacnej krolowej jest epitafium dość tradycyjnym, zawierającym charakterystyczne dlań elementy. Po pierwsze zachowuje częstą formę mowy zmarłego do żywych, po drugie zaś wygłaszane jest „od grobu” do przechodnia. Dwie pierwsze strofy pieśni stanowią zatem typowy dla tej formy wstęp wzywający do zatrzymania się nad grobem i krótko przedstawiający postać zmarłej, która zwraca się do przechodzącego. Dalsze strofy do piątej włącznie to ogólne dzieje życia Barbary.
"Grażyna Bacewicz. Complete String Quartets" nowa płyta Kwartetu Śląskiego
W czerwcu tego roku nakładem brytyjskiego wydawnictwa Chandos ukazała się nowa płyta Kwartetu Śląskiego, zawierająca kompletny zbiór siedmiu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz. Wydawnictwo natychmiast odniosło ogromny sukces, spotykając się z gorącym przyjęciem ze strony międzynarodowego środowiska muzycznego i otrzymując tytuł Najlepszej Płyty Miesiąca Magazynu Gramophone. Sukces śląskich kameralistów cieszy tym bardziej, że świadczy o dużym zainteresowaniu twórczością polskich artystów na arenie międzynarodowej.
Polifoniczna pieśń okolicznościowa w okresie zygmuntowskim – cz.5. Śmierć króla
Kolejnym omawianym w ramach cyklu utworem jest Pieśń o śmierci Krola Jego Miłości Starego, Sigmunda pierwszego. Zygmunt I Stary umarł w 1548 roku. Wydaje się, że rok ten jest najbardziej prawdopodobną datą powstania pieśni, tym bardziej, że od śmierci króla do uroczystości pogrzebowych minęły prawie cztery miesiące, co dawało nieznanemu nam autorowi pewien czas na napisanie stosownej pieśni okolicznościowej.
Od Japonii przez Polskę do Austrii. 15. dzień Festiwalu Muzyka w Starym Krakowie
Akira Matsudaira – Psalm 150, Witold Lutosławski – Koncert podwójny na obój, harfę i orkiestrę kameralną i Franz Schubert – Msza G-dur to utwory, które zabrzmiały w kościele oo. Dominikanów w ramach jednego z ostatnich koncertów 41. Festiwalu Muzyka w Starym Krakowie. Można by się zastanawiać, co było kluczem takiego doboru repertuaru.
Zróbmy to razem
Marek Grechuta śpiewał o ocaleniu od zapomnienia. Mikesz nie śpiewa Grechuty, ale ocala. W założonym przez siebie projekcie Szmata przypomina twórczość pierwszej fali polskiego punka oraz nadaje jej nowe życie. Wspierany przez liderów pierwszych polskich zespołów punk rockowych oraz muzyków spotkanych na swojej drodze, remasteruje i nagrywa na nowo stare kawałki z energią, której pozazdrościć może mu niejeden młody zespół.
Ucieczka w blues – Breakout za granicą
Breakout nie jest najdłużej działającym polskim zespołem rockowym. Nie jest też pewnie pierwszym, który przychodzi na myśl. Ale bez wahania może stawać do rywalizacji o tytuł najważniejszego. Przede wszystkim ma na swoim koncie rewolucyjne dla polskiej muzyki rozrywkowej przejście od brzmienia big beatowego do blues rockowego, tym samym otwierając drogę dla zakochanych w nowszych brzmieniach muzyki zachodniej.
