Tag: Muzyka XX wieku

Ośrodek w Saint-Leu-la-Fôret w artystycznej i pedagogicznej działalności Wandy Landowskiej

Wanda Landowska odegrała nieocenioną rolę we wskrzeszeniu tradycji klawesynowej na początku XX wieku. Za sanktuarium swoich działań obrała dom w podparyskiej miejscowości Saint-Leu-la-Fôret. Pociągi odchodzące w dni koncertów z Paryża do Saint-Leu-la-Fôret niektórzy nazywali „pociągami Landowskiej”. Zainteresowani przybywali na kursy z całej Europy, ale nie brak było też chętnych z bardziej odległych zakątków świata.

"Time Present And Time Past” – o barokowo-minimalistycznym recitalu klawesynowym Mahana Esfahaniego

„To instrument naszych czasów” – tak o klawesynie mówi Mahan Esfahani, młody amerykański muzyk irańskiego pochodzenia. Z pełnym przekonaniem i uporem powtarza, że klawesyn jest zarówno „historyczny”, jak i „żyjący”, i że to właśnie ukochany instrument otworzył go na muzykę współczesną. Potwierdzeniem jego zamiłowania do łączenia tego, co dawne i współczesne jest płyta „Time Present And Time Past” nagrana we współpracy z Concerto Köln i wydana nakładem Deutsche Grammophon w 2015 roku.

"Grażyna Bacewicz. Complete String Quartets" nowa płyta Kwartetu Śląskiego

 W czerwcu tego roku nakładem brytyjskiego wydawnictwa Chandos ukazała się nowa płyta Kwartetu Śląskiego, zawierająca kompletny zbiór siedmiu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz. Wydawnictwo natychmiast  odniosło ogromny sukces, spotykając się z gorącym przyjęciem ze strony międzynarodowego środowiska muzycznego i otrzymując tytuł Najlepszej Płyty Miesiąca Magazynu Gramophone. Sukces śląskich kameralistów cieszy tym bardziej, że świadczy o dużym zainteresowaniu twórczością polskich artystów na arenie międzynarodowej.

Granica sacrum i profanum – o Sofii Gubajdulinie i jej postawie twórczej

Gubajdulina, przez swoją twórczość dąży do „duchowej odnowy”, do ponownego pojednania duszy z ciałem na poziomie jednostki, a na poziomie ogólnohumanistycznym, do ponownego pojednania świata materialnego z duchowym. Jak się okazuje, wszelkie kwestie religijności, są ogniskową sposobu pojmowania transcendencji przez kompozytorów rosyjskich dorastających w czasach komunistycznego reżimu, a w twórczości Gubaiduliny znajduje to bardzo wyraźne odbicie.

Polska Filharmonia Bałtycka wystąpi w Sztokholmie

29 sierpnia podczas „Baltic Sea Festival” w gmachu koncertowym Berwaldhallen wystąpi Polska Filharmonia Bałtycka. W programie znajdzie się m.in. IV Symfonia Henryka Mikołaja Góreckiego, a cały koncert promowany jest pod hasłem Wielkość polskiej muzyki.

Krótka refleksja nad żałością [Hyde Park]

Byłam niedawno na Festiwalu Muzyki Polskiej, podczas którego wykonano III Symfonię „Pieśni żałosnych” Henryka Mikołaja Góreckiego. Dziś moim celem nie jest jednak recenzja koncertu, ale parę swobodnych myśli, jakie nasunęły mi się po kolejnym wysłuchaniu tego utworu.

Ranking z kwintą w basie, czyli muzyczne tam i z powrotem [odcinek 8]

Islandia. Co mnie naszło, żeby pisać o niej w tak środku wcale nie takiego znów zimnego lata? Ano największy z możliwych motywatorów. Miłość! Zakochałam się w niej i coś czuję, że po dzisiejszym odcinku przepadniecie i Wy. Bo muzyczna Islandia to nie tylko pochodząca z innego świata Björk, eteryczna Sóley i wymykający się z wszelkich ram Sigur Rós. Islandia to też oni i właśnie o nich (i ich) chcę, byście dzisiaj posłuchali.

Wymagający majstersztyk. Sonaty Mieczysława Wajnberga w wykonaniu Linusa Rotha.

Letnia pora, zmienna pogoda i wysokie temperatury być może nie zachęcają, aby zmierzyć się z wymagającą muzyką. Dla ambitnych, wytrwałych słuchaczy Linus Roth przygotował jednak niespodziankę. Artysta prezentuje  trzy Sonaty na skrzypce solo Mieczysława Wajnberga, po raz pierwszy nagrane na jednej płycie. Między utwory wplecione zostały Trzy tańce fantastyczne Dymitra Szostakowicza, w których Linusowi towarzyszy świetny pianista José Gallardo.

Liryka wokalna Apolinarego Szeluty a estetyka muzyczna „Młodej Polski”

W muzyce przełomu wieków najdoskonalszym przykładem na przenikanie się sztuk jest pieśń artystyczna. Rozmaitość powstającej wówczas poezji inspirowała kompozytorów do wyrażania się właśnie w tym gatunku. W epoce Młodej Polski drugim pod względem liczebności napisanych pieśni kompozytorem, po Karolu Szymanowskim, był Apolinary Szeluto. Liryka wokalna to gatunek, który odnajdujemy w każdym z jego okresów twórczych.

Twórczość muzyczna Apolinarego Szeluty – rekonesans

O ile Szymanowski, Różycki czy Karłowicz to twórcy, których nazwiska są powszechnie znane, o tyle Apolinary Szeluto, mimo iż to jeden z najważniejszych przedstawicieli młodopolskiej muzyki, pozostaje postacią praktycznie nieznaną. Taki stan rzeczy jest zastanawiający, biorąc pod uwagę artystyczny dorobek kompozytora – liczebnością przewyższający nawet dorobek Karola Szymanowskiego.