"Farsa nie do wiary". "Czarodziejski flet" W. A. Mozarta w reżyserii Suzanne Andrade i Barriego Kosky'ego
Twórcy inscenizacji Czarodziejskiego fletu w Operze Narodowej próbują przekłuć elitarny balonik i wychodzą naprzeciw szerokiemu gronu odbiorców – zarówno tych starszych, jak też bardzo młodych. U tych pierwszych obudzą szereg nostalgicznych skojarzeń z początkami kina i filmem niemym, a młodszych ujmą doskonałymi animacjami, które mogą przypominać filmy Tima Burtona.
Operacja na operze
W samym środku gorącego lata oddajemy do Waszych rąk numer poświęcony szczególnemu gatunkowi muzycznemu. Gatunkowi, który budzi równie gorące emocje i kontrowersje. Opera bywa synonimem snobizmu i sztuki wysokiej, ale wielbicielom czystej, autonomicznej muzyki instrumentalnej może wydawać się gatunkiem podrzędnym. Łączy w sobie sacrum i profanum, powagę i śmiech. Niektórzy uznają ją za sztukę muzealną, niedzisiejszą, ale dla wielu pozostaje pełnym emocji spektaklem. Z tych wszystkich i jeszcze innych powodów dokonujemy dzisiaj operacji na operze.
Maski Trybuleta. "Król się bawi" Victora Hugo i "Rigoletto" Giuseppe Verdiego
Najważniejsza dla Hugo opozycja: wnętrze – zewnętrze jest kluczem do zrozumienia postaci Trybuleta. Na zewnątrz Trybulet jest tylko schorowanym, garbatym błaznem, który nienawidzi króla, panów, ludzi w ogóle, jest zgorzkniały, zgryźliwy, pełen nienawiści. Wewnątrz jest czułym, opiekuńczym ojcem, wrażliwym mężczyzną, który ma tylko córkę i NIC poza nią.
Sezon artystyczny 2018/2019 w poznańskiej operze
Teatr Wielki w Poznaniu ogłosił repertuar na sezon artystyczny 2018/2019. Zaplanowano 6 premier, 22 tytuły operowe, 8 baletowych i 6 koncertów. Łącznie poznańska opera zagra 132 razy. Spektakl Jenůfa w reżyserii Alvisa Hermanisa zostanie zaprezentowany w operze w Brnie.
Słowik z South Bank
Przeszła do historii jako jedna z najbardziej wszechstronnych śpiewaczek w dziejach. Dźwięczny i pięknie zaokrąglony głos Florence Easton mienił się tysiącem barw i odcieni – zależnie od partii.
"Stwórzmy swój polski świat operowy w Polsce, a nie za granicą". Wywiad z Łukaszem Koniecznym
Łukasz Konieczny – bas, urodzony w Łodzi, absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu, od kilku sezonów jest solistą Opery w Düsseldorfie, ma na swoim koncie także liczne występy gościnne na innych scenach. W rozmowie z Aleksandrem Przybylskim opowiada o zawodzie śpiewaka, ulubionych rolach, a także o funkcjonowaniu teatrów operowych w Polsce i za granicą.
Po co nam opera inna niż w skali 1:1? Kilka słów o sporze wokół nowoczesnej sceny operowej
We współczesnych czasach borykamy się z własnym sporem o operę. Trudno dziś przewidzieć jego finał, ale łatwo zauważyć jego pozytywne dla kultury konsekwencje. Coraz częściej wznosimy się ponad utarte kanony inscenizacyjne, które w przypadku dzieł kilkusetletnich można by nawet nazwać schematami. Coraz bardziej redukujemy też dystans dzielący libretto od współczesnego odbiorcy. Niestety. każdy medal ma też swą drugą stronę…
Sikorski vs. Wagner, czyli o tym, jak po raz pierwszy polska krytyka muzyczna zderzyła się ze sztuką i filozofią mistrza z Bayreuth
Rozpatrując konteksty, w jakich postać Ryszarda Wagnera pojawiała się w polskim piśmiennictwie muzycznym, można natknąć się na wiele kontrowersyjnych, jak sam bohater i jego sztuka, opinii, czy refleksji. W Polsce temat „Wagner” zagościł na dobre stosunkowo późno. O ile o perspektywach oglądu Wagnera przez autorów XX-wiecznych, mówi się wiele, o tyle zupełnie niewiele słyszy się o recepcji jego dzieła w XIX wieku. Niniejszy artykuł przedstawia czytelnikowi pierwszą polską wzmiankę o niemieckim kompozytorze, który z początkiem drugiej połowy XIX wieku był już jednym z najbardziej nośnych autorów, a który niemal nie istniał jeszcze dla Polaków. Autorem tej pierwszej próby przybliżenia Wagnera polskim czytelnikom jest jedna z najbardziej postępowych postaci ówczesnego życia muzycznego, która w swoim czasie uchodziła niemal za ikonę, a o której dziś mało kto pamięta. Był nią Józef Sikorski.
"Na co dzień zajmuję się tym, żeby uwrażliwiać odbiorcę" – wywiad z Wojtkiem Blecharzem
Wojtek Blecharz – kompozytor, doktor Uniwersytetu w San Diego, kurator festiwalu Instalakcje w Nowym Teatrze w Warszawie. Jest laureatem licznych nagród, m.in. nagrody-stypendium podczas 46. Letnich Kursów Muzyki Nowej w Darmstadt, konkursu kompozytorskiego IMPULS w Austrii w 2013 roku. Komponuje dla najważniejszych zespołów muzyki nowej, takich jak: Klangforum Wien, International Contemporary Ensemble, Forbidden City Chamber Orchestra, Musiques Nouvelles. Ważne miejsce w jego twórczości zajmuje sztuka instalacji i performance’u, w tym opery-instalacje, które kompozytor sam reżyseruje – „Transcryptum”, „Park-Opera”, „Body-Opera”.
Każdy z nas jest salą koncertową, czyli „Body-Opera”
Sala do ćwiczeń? Miejsce spotkań sekty? A może tymczasowa prowizoryczna noclegownia? Wchodząc do pomieszczenia, gdzie rozgrywał się spektakl „Body-Opery”, można było zwątpić, czy faktycznie przybyło się do teatru. Sto mat do jogi, tyleż białych koców, poduszek i tajemniczych czarnych pudełek czekało na widzów, którzy 16 lipca wybrali się do Nowego Teatru w Warszawie na premierę dzieła Wojtka Blecharza.
