Czekając na pariasa. Kilka słów o przyczynach zapomnienia "Parii" Moniuszki
![Kategorie: Felietony – Czekając na pariasa. Kilka słów o przyczynach zapomnienia "Parii" Moniuszki](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1553521148.jpg)
Jak podaje Encyklopedia Teatru Polskiego Paria, ostatnia ukończona opera Stanisława Moniuszki, była po II Wojnie Światowej wprowadzana do repertuaru polskich oper tylko siedem razy. Ostatni raz czternaście (!) lat temu, w Operze na Zamku w Szczecinie. Paria, młodszy, hinduski brat Halki, nie miał więc szans zakorzenić się w świadomości słuchaczy, śpiewaków, dyrygentów i instrumentalistów.
Mimika dźwięków natury: tuwiński śpiew gardłowy
![Kategorie: Felietony – Mimika dźwięków natury: tuwiński śpiew gardłowy](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1547576198.jpg)
Wielkie przestrzenie niekończących się stepów, gór i wyżyn, gdzie oprócz pięknej, acz niedostępnej przyrody spotkać możemy jedynie hodowców reniferów mieszkających w jurtach. Ten odległy zakątek Ziemi posiada swój własny pejzaż dźwiękowy jest nim śpiew inspirowany naturą i ściśle naturę imitujący. Wiatr, brzęczenie świerszczy, letnia bryza, ptasi śpiew, rytm jazdy konnej. Te i inne wyjątkowe dźwiękowe imitacje tworzą muzyczni poeci, którymi dziś zachwyca się świat. Choć to Rosja, mało kto umie tu mówić po rosyjsku…
Martyna Kosecka i nowa muzyka w Teheranie
![Kategorie: Felietony – Martyna Kosecka i nowa muzyka w Teheranie](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1525067623.jpg)
Młodzi kompozytorzy za kierunek emigracji najczęściej obierają Zachód, zazwyczaj z powodów edukacyjnych, ze względu na lepsze możliwości wykonawcze, zaplecze techniczne. Martyna Kosecka, kompozytorka, dyrygentka i pianistka, postanowiła skierować się w dokładnie odwrotną stronę – na Bliski Wschód.
„W Japonii z szarości dnia powszedniego wyłaniają się barwy”. Wywiad z Marią Pomianowską
![Kategorie: WYWIADY – „W Japonii z szarości dnia powszedniego wyłaniają się barwy”. Wywiad z Marią Pomianowską](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1489132535.jpg)
O roli muzyki w Japonii, o ogromnej popularności Tekli Bądarzewskiej w Japonii i niedocenieniu tej kompozytorki w Polsce , a także o miejscu muzyki etnicznej na uczelniach z Marią Pomianowską rozmawia Anna Kruszyńska.
Kwintesencja japońskiej estetyki dźwięku – „gagaku”. Wywiad z dr Martą Wesołowską
![Kategorie: WYWIADY – Kwintesencja japońskiej estetyki dźwięku - „gagaku”. Wywiad z dr Martą Wesołowską](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488232842.jpg)
Czym jest gagaku? Jak brzmi? Kto zajmuje się jego wykonawstwem? Japońska muzyka dworska gagaku to ewenement. Przejawia niesamowite wartości muzyczne, a ponadto jest cennym źródłem naukowym: pozostaje w niezmienionym kształcie od IX w.n.e, a z racji wielokulturowych korzeni stanowi podstawę badań nad muzyką azjatycką dawnych czasów. O jej specyfice oraz roli w dawnym i współczesnym świecie opowiada dr Marta Wesołowska – autorka książki Gagaku. Dzieje i symbolika japońskiej muzyki dworskiej.
„Spark”. Hiromi. The Trio Project
![Kategorie: Recenzje – „Spark”. Hiromi. The Trio Project](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488233134.jpg)
The Trio Project – to jeden z projektów znanej japońskiej pianistki jazzowej Hiromi, który tworzy wraz z perkusistą Simonem Phillipsem oraz basistą Anthony Jacksonem. W roku 2016 The Trio Project wydał swój czwarty album „Spark” (trzy poprzednie: „Voice”, 2011; „Move”, 2012; „Alive”, 2014).
Malice Mizer i J(apan)-goth
![Kategorie: Felietony – Malice Mizer i J(apan)-goth](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488301564.jpg)
Poukładane i zhierarchizowane społeczeństwo japońskie dopuszcza jeden moment w życiu, kiedy można się wyszaleć. Zanim kobieta założy rodzinę i stanie się przykładną matką i żoną, a mężczyzna zacznie pracować dla utrzymania rodziny pojawia się okazja na kreację własnego, osobliwego świata. Strojom rodem z krainy iluzji oraz przeteatralizowanej konwencji b/ż-ycia towarzyszy specyficzny rodzaj muzyki inspirowany zachodnią subkulturą gotycką, przefiltrowanej jednak przez japońską wrażliwość. W Japonii w latach 90. pojawił się gotyk, a raczej… „Visual kei”.
Od westchnienia przez noise do free jazzu
![Kategorie: Felietony – Od westchnienia przez noise do free jazzu](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488303579.jpg)
Kiedy myślimy o polsko-japońskich powiązaniach muzycznych, jedynym naszym wyobrażeniem bywa fenomen miłości Japończyków do muzyki Fryderyka Chopina. Zakresu skojarzeń nie pomaga też poszerzyć rzut oka na stronę Instytutu Polskiego w Tokio, gdzie w programach koncertów dominuje Chopin z niewielką domieszką Szymanowskiego i Moniuszki. Od czasów Chopina sporo się jednak w polskiej muzyce wydarzyło, a i w Japonii słucha się (oraz tworzy) muzykę inną niż romantyczna. Wydaje się, że w XXI wieku właściwie nie da się uniknąć wzajemnych wpływów i powiązań, także w dziedzinie muzyki. Czy zatem między muzykami polskimi i japońskimi da się znaleźć przejawy współpracy?
Tradycyjne instrumentarium japońskie
![Kategorie: Edukatornia – Tradycyjne instrumentarium japońskie](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488306368.jpg)
Tradycyjne instrumentarium to zwierciadło wrażliwości muzycznej każdego kraju. Japońskie instrumenty coraz częściej inspirują współczesnych kompozytorów do ciekawych eksperymentów brzmieniowych.
„Welcome to Japan!”. O obrazach Japonii i Japończyków w amerykańskim teatrze muzycznym i musicalu
![Kategorie: Publikacje – „Welcome to Japan!”. O obrazach Japonii i Japończyków w amerykańskim teatrze muzycznym i musicalu](https://meakultura.pl/wp-content/uploads/2022/07/1488310614.jpg)
Symbolicznym początkiem dla wprowadzenia tematu japońskiego do kultury popularnej stał się rok 1885 i londyńska premiera opery komicznej Gilberta i Sullivana pt. Mikado. Dzieło zyskało sobie pod koniec XIX w. status kultowego – podczas pierwszej realizacji wystawiano je w stolicy Imperium Brytyjskiego łącznie 672 razy, bijąc rekordy popularności.